Как много тех, с кем можно лечь в п

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться,
И утром расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой и улыбнуться,
И целый день волнуясь ждать вестей.
Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить кофе утром, говорить и спорить,
С кем можно ездить отдыхать на море,
И как положено, и в радости и в горе,
Быть рядом, но при этом не любить.
Как мало тех, с кем хочется мечтать,
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке,
И счастья большего не знать и не желать.
Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты, сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять.
Вот так и вьется эта канитель,
Легко встречаются, без боли расстаются,
Все почему? Все потому, что много тех,
С кем можно лечь в постель,
И мало тех, с кем хочется проснуться.
Мы мечемся, работа, быт, дела,
Кто хочет слышать, все же должен слушать,
А на бегу увидишь лишь тела,
Остановитесь, что бы видеть душу.
Мы выбираем сердцем, по уму,
Боимся на улыбку улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.
Как много тех, с кем можно говорить,
Как мало тех, с кем трепетно молчанье,
Когда надежды тоненькая нить,
Меж нами, как простое пониманье.
Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомненья,
Как мало тех, с кем можно узнавать,
Себя, как своей жизни отраженье.
Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали,
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.
С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим,
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.
Как много их, с кем можно не мудря,
С кем мы печаль и радость пригубили,
Наверно только им благодаря,
Мы этот мир изменчивый любили.
Эдуард Асадов

Результаты (польский) 1:

Jak wielu z tych, z którymi można iść do łóżka,Jak mało tych, którzy chcą się obudzićI w porannych uśmiechA fala jego dłoni i uśmiech,I cały dzień martwić się czekać na wiadomości.Jak wielu z tych, z którymi możesz po prostu żyćNapić się kawy rano, porozmawiać i twierdzą,Z których można jeździć odpoczynek nad morzem,I zgodnie z oczekiwaniami i w radości i smutku,Być w pobliżu, ale nie miłość.Jak mało tych, którzy chcą marzyć,Zobacz, jak chmury roi się w niebo,Napisz słowo miłość na pierwszy śnieg,I tylko myśleć o tym człowieku,I szczęścia więcej nie wiem i nie życzyć.Jak niewielu jest tych, którzy zachowują ciszę,Kto rozumie doskonale, w skrócie,Kto nie przeszkadza aby dać rok po rokuI dla kogo można w nagrodę Każdy ból, wszelkie kary do podjęcia.I tak to idzie ten chaotyczny,Łatwe do spełnienia, bez części ból,Dlaczego wszystkie? To dlatego, że wiele osób Kto może iść do łóżka,I kilka osób z którymi chcę się obudzić.Mamy mečemsâ, pracy, życia, biznes,Kto chce usłyszeć, jeszcze słuchaćPodczas biegu będzie zobaczyć tylko ciałoPobytu, który zobaczy duszy.Możemy wybrać serca, umysłu,Boi się smile uśmiechAle dusza otwarta tylkoZ tym i chce się obudzić.Jak wielu z tych, z którymi możesz porozmawiaćJak mało tych wibrująco molčan′e,Kiedy nadzieja jest cienka nićMiędzy nami, jako prosty piękne chwile.Jak wielu z tych, z którymi można się smucić,Pytania na rozgrzanie się wątpliwości,Jak mało jest tych, z którymi można się nauczyćSam jako odbicie jego życia.Jak wielu z tych, z którymi to lepiej milczećKtórzy chcieliby wygadać się w smutek,Jak mało tych możemy zaufaćMoże to było ukrywanie od siebie.Z kim możemy znaleźć duchowe siłySerce i dusza, którzy ślepo wierzyćKogo nazywamy,Kiedy trud, by otworzyć drzwi.Jak wielu z nich z których możesz nie mudrea,Z kim smutku i radości, prigubiliChyba tylko dziękiMamy ten świat zmienne kochany.Eduard Asadov

Результаты (польский) 2:

Ilu z tych, z którymi można iść do łóżka,
jak mało tych, którzy chcą się obudzić,
a rano podziału uśmiechem
i pomachał i uśmiechnął się,
a przez cały dzień martwiąc się czekać na wieści.
Jak wielu z tych, z którymi można po prostu żyć,
pić kawę rano, rozmawiając i argumentując,
Kto może przejść na odpoczynek na morzu,
i zgodnie z oczekiwaniami, w radości i smutku,
być blisko, ale nie miłość.
Jak mało tych, którzy chcą, by marzyć, by
wyglądać jak chmury na niebie roi ,
napisać słowa miłości na pierwszym śniegu,
i myśleć tylko o człowieku,
i szczęścia więcej nie wiedząc i nie chce.
Jak niewielu z tych, z którymi można się milczeć,
który doskonale rozumie, poluvzglyada,
którzy nie przeszkadza rok po roku, aby dać,
i dla których będzie można, jako nagrodę,
bólu, żadnej kary do wzięcia.
Tak to tka gimp,
łatwe do spełnienia, zerwać bez bólu,
dlaczego? To dlatego, że wielu z tych,
kim mam iść do łóżka,
a kilka z tych, z którymi chcesz się obudzić.
Mamy spieszyć, pracy, życia, biznesu,
który chce usłyszeć, wciąż mają słuchać,
a na metę można zobaczyć tylko ciało,
pobyt, aby zobaczyć duszę.
Wybieramy serce, umysł,
boją się uśmiechnąć się uśmiechnąć,
ale dusza otwarta tylko do tych,
z którymi chcesz się obudzić.
Jak wielu z tych, z którymi można rozmawiać,
jak mało tych, którzy pielęgnowali ciszę,
kiedy cała nadzieja jest szczupła gwint
Między nami, jako prostego zrozumienia.
Jak wielu z tych, z którymi mogą się smucić,
pytania ciepłej
wątpliwości, jak mało tych, z którymi można dowiedzieć
się, jak jego odbicie życia. się
ilu z tych, z którymi lepiej byłoby milczeć,
kto nie wygadać się będzie w smutku,
jak mało tych, którym ufamy
Czy to może mu się ukryć.
Kto zmusza nas duchową find,
do serca i duszy na ślepo wierzą,
którego z pewnością zaprosi,
gdy kłopoty będzie otworzyć drzwi.
Jak wielu z nich, z którymi nie można mądrzejszy,
ktoś nas smutek i radość łyk,
myślę, że to jest tylko dzięki
Kochaliśmy ten świat niestabilny.
Eduard Asadov