Развитое земледелие, богатые торгов

Развитое земледелие, богатые торговоремесленные центры Восточного Туркестана, компенсировали джунгарам недостаток в сельскохозяйственной продукции и товарах Китая, доступ на рынки которого маньчжурские власти ойратам ограничивали. Помимо этого Восточный Туркестан имел важное стратегическое значение, через него джунгары могли проникнуть на рынки и вступить в политические контакты с исламским миром Средней Азии. Поэтому новому ойратскому хану Цэван-Рабдану было необходимо восстановить политическое господство в Восточном Туркестане, а также в Семиречье и в Южном Казахстане.

Судя по дальнейшим событиям, ослабление Джунгарского ханства после гибели Галдана было недолгим. Ойраты нанесли поражение казахам в ходе войны 1698–1699 гг., вторично завоевали Восточный Туркестан в 1700 г.4, подчинив себе такие важные политические центры как Яркенд, Кашгар. Исключение составил Хами, включённый императором Канси в состав цинских владений в 1697 г. Следует отметить, что военным успехам ойратов во многом способствовали разрозненность и несогласованность действий правителей казахских жузов, нередко враждовавших друг с другом и не имевших четко выработанных позиций во взаимоотношениях с ойратами. Внутриполитическая жизнь Восточного Туркестана характеризовалась непостоянством и противоборством «черногорских» и «белогорских» ходжей. Ойраты же имели единое государство и армию, способную нанести существенный удар по противнику. Пожалуй, наиболее ярким примером этого могут служить так называемые «Годы великого бедствия» (1723–1725 гг.). В начале 1723 г., в ответ на разорительные набеги казахов на Джунгарию в годы второй войны с Цинской империей в 1717–1722 гг., ойраты нанесли молниеносный удар по казахским кочевьям. Застигнутые врасплох, казахи бежали в Среднюю Азию. Нападение и преследование войсками Цэван-Рабдана казахов принесло огромные бедствия не только последним, но и жителям среднеазиатских городов, куда устремились беглецы. Вторжение кочевников в эти земледельческие оазисы привело к упадку хозяйства и к запустению многих городов. Нанесение удара по казахам, позволило Цэван-Рабдану нетолько разорить и обескровить их, но и подчинить Ташкент, Туркестан, заставить признать зависимость от ойратского хана Ходжент, Самарканд, а также предложить военно-политический союз бухарскому эмиру5, и это при том, что только в декабре 1722 г. закончилась война с Китаем.

Создание своеобразного тыла в Южном Казахстане, Семиречье и в Восточном Туркестане позволило Цэван-Рабдану обратиться к проблеме сложных взаимоотношений с Цинской империей. Маньчжуры не только нанесли серьёзное поражение ойратам, но и распространили своё господство на Северную Монголию Халху, имели влияние на дела в Кукуноре, с правителями которого поддерживали постоянные контакты с середины XVII в., и в Тибете, где определённую поддержку Цины имели в лице Агван Лобсан Чжамцо, V Далай-ламы6. Цинская империя стремилась распространить своё влияние и на Джунгарское ханство. Отметим и тот факт, что маньчжурские императоры очень ревностно относились к конфуцианству, один из постулатов которого гласит, что для истинного владыки (вана) нет ничего «внешнего». «Внешнее» легко может стать составной частью «китайского мира». Поднебесная империя не ограничивается территорией только Китая, она заключает в себе всю Вселенную7. «Мы управляем Вселенной (Юйнэй)», — писал император Канси хану Галдану в 1689 г.8 Следовательно, ни одна территория не рассматривалась Цинами как «внешняя», чужая, она составляла часть их владений, будь это Тибет или Джунгария, поэтому активизировавшаяся внешняя политика Цэван-Рабдана вызвала беспокойство у маньчжуров. Перед ойратами же стояла задача не просто сохранить своё независимое от Цинов государство, но и попытаться лишить их власти на монгольских землях и влияния в Тибете, предотвратив таким образом распространение политической экспансии маньчжуров в центрально-азиатском регионе. Китайские источники не скупятся на отрицательные эпитеты личности ойратского правителя. Так, например, в «Полном описании Северного района» китайского историка Хэ Цю тао Цэван-Рабдан характеризуется как жестокий, коварный бунтовщик9. Попытки ойратских войск закрепиться в Хами (1714 г.), Тибете (1717–1720 гг.), закончившиеся неудачей, характеризуются китайским историком как «злодейские нападения», «разбойничание». Действия джунгаров на подконтрольных Цинам землях, по мнению Хэ Цю тао, наводили «жестокий ужас даже на русских»10. Джунгарское ханство и его правитель запечатлены в официальных источниках как «коварные», «необузданные захватчики», и, таким образом, присутствие маньчжурских войск, например, в Тибете, и вообще военные действия против ойратов, представляются как вполне оправданные и законные. Цины признавали силу своего северо-западного соседа, мощь которого «с Россией одинаково велика»11, поэтому, как следует из другого документа, необходимо её сокрушить, иначе у Цэван-Рабдана появится уверенность в своей непобедимости12. На наш взгляд, эти сведения преувеличивают могущество Джунгарского ханства. Цэван-Рабдан проводил достаточно гибкую и осторожную в отношении маньчжурских властей, он не шёл на открытое столкновение с Цинской империей. Так, например, укрепить своё влияние в Тибете ойратский хан стремился не только силой оружия, но и путём установления родственных связей с кукунорскими монголами, а также со светскими правителямиТибета (дочь Цэван-Рабдана была замужем за хошоутским правителем Лхабсан ханом, которого поддерживали Цины). Однак

Результаты (казахский) 1:

ауыл шаруашылығы, Шығыс Түркістан бай torgovoremeslennye орталықтарының, дамыту Қытайда ауыл шаруашылығы өнімдерін және өнімдерін болмауы, мәнжу мемлекеттік шектеулі ойраттардан нарыққа қол өтелді Жоңғар. Жоңғарлар нарыққа еніп және Орталық Азиядағы ислам әлемімен саяси байланыстардың айналысуға мекен арқылы Сонымен қатар, Шығыс Түркістан, стратегиялық маңызға ие болды. Сондықтан, жаңа Ойрат ханы-Rabdanu Tsewang Шығыс Түркістанда, сондай-ақ Семиречья саяси үстемдік қалпына келтіру, сондай-ақ Оңтүстік Қазақстан үшін қажетті. одан әрі дамыту айтуынша, Galdana ұзаққа созылмады қайтыс болғаннан кейін Жоңғар хандығы жеңілдету. Ойраты соғыс жылдары 1698-1699 ішінде қазақтар жеңген., Yarkand, Қашқар сияқты маңызды саяси орталықтар жататын, D.4, 1700 жылы екінші Шығыс Түркістан жеңімпазы. ерекшелік 1697 жылы Цин иеліктер императоры Канси арқылы енгізілген Hami, әскери табыстары ойраты негізінен жиі бір-бірімен күресіп, ойраттардан қарым-қатынас кезінде айқын ұстанымын дамыған жоқ, қазақ әкімдері жүздің арасындағы үйлестіру үзіндісі және болмауына ықпал етті атап өткен жөн болды. Шығыс Түркістан Ішкі саяси өмірі құбылуы және егес «Черногория» және «Белогор» Қожа сипатталды. Ойраты, сондай-ақ бірыңғай мемлекетін және жау елеулі соққы тудыратын қабілетті армия болды. Мүмкін, бұл ең жарқын үлгісі деп аталатын «зор алапаттың жыл» (1723-1725 жж.) Болып табылады. 1723 жылдың басында, 1717-1722 жж Цин империясымен соғыс жылдары Жоңғарияға қазақтардың жойқын рейдтер жауап., Ойраты найзағай қазақ көшпелі үшін соққы. Аңдаусызда, қазақтар Орталық Азияға қашып кетті. Қашқындар ұмтылды қайда шабуыл және әскерлерінің қудалау Tsewang-Rabdana қазақтар, соңғы сонымен қатар Орталық Азия қалаларының тұрғындары ғана емес, зор апат әкелді. ауыл шаруашылығы Оазис көшпенділердің шапқыншылығы экономиканың төмендеуіне және көптеген қалаларында қаңырап қалғанда алып келді. XanGo шырынының қазақтар Tsewang-Rabdanu notonly тек болғанына қарамастан жойып және оларды бұзатын, сонымен қатар Ташкент бағындыруға, Түркістан, Ойрат ханы Худжанд, Самарқанд, олардың тәуелділігін мойындайды жасауға, сондай-ақ Бұхара emiru5 әскери-саяси одақ ұсынамыз, және бұл рұқсат етілген желтоқсан 1722 Қытаймен соғыс аяқталды. Оңтүстік Қазақстанда ерекше артқы жасау, Seven Rivers және Шығыс Түркістан Tsewang-Rabdanu Цин империясымен күрделі қарым-қатынастарды мәселесін шешу мүмкіндік берді. Мәнжулердің елеулi залал Oirats туғызды, сондай-ақ Солтүстік Моңғолия Khalkha олардың үстемдік ұзартылды, XVII ғасырдың ортасында тұрақты байланыста ұстап билеушілерге, Цинхай iс бойынша әсерін тигізді., Және Цин белгілі бір қолдау Агван Lobsang ұсынылған еді Тибет, ғана емес Chzhamtso, V Далай lamy6. Цин империясы өз ықпалын мен Жоңғар хандығының ұзартуға ұмтылды. Мәнжу императоры конфуцианстве, шынайы билеушісі (Wang) «тыс» ештеңе айтылған, оның постулаттары бірі қызғанатын болды фактісін ескеріңіз. «Сыртқы» оңай ажырамас бөлігі бола алады «Қытай әлем». Аспан империясы ол барлық Vselennuyu7 бейнелейді ғана емес, Қытай аумағында шектелген еді. «Біз әлемді (Yuyney) бақылау» - Демек, ауданда бірде-бір бөтен, «шетелдік» деп Цин болып есептелмейді 1689 D.8 император Канси Хан Галдан жазған, ол Тибет немесе Жоңғария ма, олардың дүние-мүлкін бөлігі болды, сондықтан сыртқы белсендіру Tsewang саясат-Rabdana мәнжулердің арасында алаңдаушылық туғызды. Ойраттардан алдында міндет Циң мемлекеттің тәуелсіз сақтауға, сондай-ақ осылайша Орталық Азия өңірінде мәнжулердің саяси кеңейту таралуының алдын алу, Тибет моңғол жерлер мен ықпалы билік олардың айыруға тырысады ғана емес еді. Қытай көздері билеушісі Ойрат теріс эпитеттері адамға сараңдық емес. Мысалы, «Солтүстік ауданы толық сипаттамасы» Қытай тарихшы Ол Qiu Тао Tsewang-Рабдан қатыгез, Алдамшы buntovschik9 ретінде сипатталады. Хами (1714) жылы бекітілді мәжбүр Ойрат әрекеттері, Тибет (1717-1720 жж.), «Razboynichanie.», «Жойқын шабуыл» деп қытай тарихшылар сипатталады, сәтсіз аяқталды Цин бойынша бақыланатын жерлерге іс-әрекеттер жоңғарларға, Хо Чиу Тао сәйкес, «қатыгез қасіретін тіпті ресейлік». Ұсынды 10 Жоңғар хандығы мен, «Алдамшы» «кең етек алған басқыншыларынан» және осылайша ретінде ресми көздерден бейнеленген оның билеушілері, мәнжу әскерлер болуы, мысалы, Тибет және ойраттардан қарсы тіпті әскери іс-қимылдар, сондай негізделген және заңды ұсынды. Әйтпесе Tsewang-Rabdana оның nepobedimosti12 сенерің, басқа құжатқа болуы етіп, оны жою керек, салдарынан оның қуаты «Ресеймен бірдей үлкен» 11, оның солтүстік-батыс көршіміз, танылады Цин. Біздің ойымызша, бұл ақпарат Жоңғар хандығы асыра мүмкін. Tsewang-Рабдан өте икемді және мәнжу үкіметке қарсы сақ жұмсалған, ол Цин империясымен ашық қарсыластық өтіңіз жоқ. Мысалы, Тибет Ойрат хан өз ықпалын күшейту үшін қару күші, сонымен қатар Kukunor моңғолдар, сондай-ақ, зайырлы pravitelyamiTibeta (қызы Tsewang-Rabdana Цин қолдады үйленген hoshoutskim билеушісі Lhabsan хан болды) бар отбасылық байланыстарды құру арқылы ғана емес ұмтылды. Дегенмен