Как много тех, с кем можно лечь в п

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться,
И утром расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой и улыбнуться,
И целый день волнуясь ждать вестей.
Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить кофе утром, говорить и спорить,
С кем можно ездить отдыхать на море,
И как положено, и в радости и в горе,
Быть рядом, но при этом не любить.
Как мало тех, с кем хочется мечтать,
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке,
И счастья большего не знать и не желать.
Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты, сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять.
Вот так и вьется эта канитель,
Легко встречаются, без боли расстаются,
Все почему? Все потому, что много тех,
С кем можно лечь в постель,
И мало тех, с кем хочется проснуться.
Мы мечемся, работа, быт, дела,
Кто хочет слышать, все же должен слушать,
А на бегу увидишь лишь тела,
Остановитесь, что бы видеть душу.
Мы выбираем сердцем, по уму,
Боимся на улыбку улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.
Как много тех, с кем можно говорить,
Как мало тех, с кем трепетно молчанье,
Когда надежды тоненькая нить,
Меж нами, как простое пониманье.
Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомненья,
Как мало тех, с кем можно узнавать,
Себя, как своей жизни отраженье.
Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали,
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.
С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим,
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.
Как много их, с кем можно не мудря,
С кем мы печаль и радость пригубили,
Наверно только им благодаря,
Мы этот мир изменчивый любили.
Эдуард Асадов

Результаты (польский) 1:

Jak wielu z tych, z którymi można iść do łóżka,Jak mało tych, którzy chcą obudzićI porannych uśmiechI fali jego dłoni i uśmiech,I cały dzień martwić się oczekiwania dla wiadomości.Jak wielu z tych, z którymi można tylko na żywoNapić się kawy rano, porozmawiać i twierdzą,Z kim jedziesz odpoczynku nad morzem,I zgodnie z oczekiwaniami i w radości i smutku,Być w pobliżu, ale nie miłość.Jak mało tych, którzy chcą marzyć,Obejrzyj jak roi się w niebo, chmuryNapisz słowo miłość na pierwszy śnieg,I tylko myśleć o tym człowieku,I szczęście, więcej nie wiem i nie chce.Jak mało jest tych, którzy milczeć,Kto rozumie doskonale, jedno spojrzenieKto nie przeszkadza aby dać rok po rokuI dla kogo można w nagrodę Żadnego bólu, wszelkie kary do podjęcia.I tak to idzie ten chaotyczny,Łatwe do spełnienia, bez części ból,Dlaczego wszystkie? To dlatego, że wiele z tych Kto może przejść do łóżkaI kilka osób z którego chcę się obudzić.Mamy mečemsâ, praca, życie, biznes,Kto chce usłyszeć, jeszcze słuchaćW trakcie biegu będzie zobaczyć tylko ciałoPobytu, który zobaczy duszy.Możemy wybrać serca, umysłu,Boi się smile uśmiechAle dusza otwiera tylkoZ tym i chcę obudzić się.Jak wielu z tych, z którymi można porozmawiaćJak mało tych wibrująco molčan′e,Kiedy nadzieja jest cienka nićMiędzy nami, jak proste, piękne chwile.Jak wielu z tych, z którymi może smucić,Pytania do ogrzania się wątpliwości,Jak mało jest tych, z których można dowiedzieć sięSam jako odbicie jego życia.Jak wielu z tych, z którymi to lepiej milczećKto się wygadać w smutku,Jak mało tych możemy zaufaćMoże że zostały ukrywając od siebie.Z kim możemy znaleźć duchowe siłySerce i duszę, którzy ślepo wierzyćKogo nazywamy,Gdy kłopoty, aby otworzyć drzwi.Jak wielu z nich z których możesz nie mudrea,Z kim smutku i radości, prigubiliChyba tylko dziękiMamy ten świat zmienne kochany.Eduard Asadov

Результаты (польский) 2:

Ilu z tych, z którymi można iść do łóżka,
jak mało tych, którzy chcą się obudzić,
a rano podziału uśmiechem
i pomachał i uśmiechnął się,
a cały dzień martwić czekając na wieści.
Ilu z tych, z którymi można po prostu żyć,
pić kawę w godzinach porannych, rozmowy i argumentując,
który mogę udać się na spoczynek na morzu,
a jak powinno być, w radości i smutku,
być blisko, ale nie miłość.
jak mało tych, którzy chcą, by marzyć, by
wyglądać chmury roi na niebie ,
aby napisać słowo miłość na pierwszy śnieg,
i myśleć tylko o człowieku,
i szczęścia więcej nie wiedzą i nie chcą.
Jak niewielu z tych, z którymi możesz być spokojny,
który doskonale rozumie, poluvzglyada,
który nie przeszkadza w roku, aby dać cały rok,
oraz dla których będzie można, jako nagrodę,
bólu, żadnych kar podjąć.
tak to tka GIMP,
łatwe do spełnienia, zerwać bez bólu,
dlaczego? To dlatego, że wiele z tych,
którzy nie pójdę do łóżka,
a kilka z tych, z którymi chcesz się obudzić.
W pośpiechu, pracy, życia, biznesu,
który chce usłyszeć, jeszcze słuchać,
ale tylko ciało widzisz na metę
pobyt, że będzie zobaczyć duszę.
Wybieramy serce, umysł,
boją się uśmiechnąć się uśmiechnąć,
ale dusza otwarta tylko do tych,
z którymi chcą się obudzić.
Jak wielu z tych, z którymi można rozmawiać,
jak mało tych, którzy pielęgnowali ciszę,
gdy cała nadzieja jest szczupła gwint
Między nami, jako prostego zrozumienia.
jak wielu z tych, z którymi mogą się smucić,
pytania z podgrzewaną wątpliwości,
jak niewielu z tych, z którymi można się dowiedzieć
, jak jego odbicie życia. sam
Ilu z tych, z którymi lepiej byłoby milczeć,
którzy nie wygadać się będzie w żałobie,
jak mało tych, którym ufamy
Czy ten sam ukryty.
, który zmusza jesteśmy szczerzy, znajdziemy
to serce i dusza ślepo wierzyć,
którego na pewno zwróci,
kiedy kłopoty otworzy nasze drzwi.
Ilu z nich, z którymi nie może być mądry,
którego możemy wypić smutek i radość,
myślę, że to właśnie z powodu,
uwielbialiśmy ten świat niepewny.
Eduard Asadov