THE GREEN DOCTOR by O. Henry Rudolf

THE GREEN DOCTOR by O. Henry
Rudolf Steiner, a young piano salesman, was a true adventurer. Few were the evenings when he did not go to look for the unexpected. It seemed to him that the most interesting things in life might lie just around the corner. He was always dreaming of adventures.
Once when he was walking along the street his attention was attracted by a Negro handing out a dentist's cards. The Negro slipped a card into Rudolf's hand. He turned it over and looked at it. Nothing was written on one side of the card; on the other three words were written: "The Green Door". And then Rudolf saw, three steps in front of him, a man throw away the card the Negro had given him as he passed. Rudolf picked it up. The dentist's name and address were printed on it.
The adventurous piano salesman stopped at the corner and considered. Then he returned and joined the stream of people again. When he was passing the Negro the second time, he again got a card. Ten steps away he examined it. In the same handwriting that appeared on the first card "The Green door" was written upon it. Three or four cards were lying on the pavement. On all of them were the name and the address of the dentist. Whatever the written words on the cards might mean, the Negro had chose him twice from the crowd.
Standing aside from the crowd, the young man looked at the building in which he thought his adventure must lie. It was a five-storey building. On the f irst floor there was a store. The second up were apartments.
After finishing his inspection Rudolf walked rapidly up the stairs into the house. The hallway there was badly lighted. Rudolf looked toward the nearer door and saw that it was green. He hesitated for a moment, then he went straight to the green door and knocked on it. The door slowly opened. A girl not yet twenty stood there. She was very pale and as it seemed to Rudolf was about to faint. Rudolf caught her and laid her on a sofa. He closed the door and took a quick glance round the room. Neat, but great poverty was the story he read.
"Fainted, didn't I?" the girl asked weakly. "Well, no wonder. You try going without anything to eat for three days and see."
"Heavens!" cried Rudolf, jumping up. "Wait till I come back." He rushed out of the green door and in twenty minutes he was back with bread and butter, cold meat, cakes, pies, milk and hot tea.
"It is foolish to go without eating. You should not do it again," Rudolf said. "Supper is ready."
When the girl cheered up a little she told him her story. It was one of a thousand such as the city wears with indifference every day – a shop girl's story of low wages; of time lost through illness; and then of lost jobs, lost hope and unrealised dreams and – the knock of the young man upon the door.
Rudolf looked at the girl with sympathy.
"To think of you going through all that," he exclaimed. "And you have no relatives or friends in the city?"
"None whatever."
"As a matter of fact, I am all alone in the world too," said Rudolf after a pause.
"I am glad of that," said the girl, and somehow it pleased the young man to hear that she approved of his having no relatives.
Then the girl sighed deeply. "'I'm awfully sleepy," she said.
Rudolf rose and took his hat.
"How did it happen that you knocked at my door?" she asked.
"One of our piano tuners lives in this house. I knocked at your door by mistake."
There was no reason why the girl should not believe him.
In the hallway he looked around and discovered to his great surprise that all the doors were green.In the street he met the same Negro. "Will you tell me why you gave me these cards and what they mean?" he asked. Pointing down the street to the entrance to a theatre with a bright electric sign of its new play, "The Green Door", the Negro told Rudolf that the theatre agent had given him a dollar to hand out a few of his cards together with the dentist's.
"Still it was the hand of Fate that showed me the way to her," said Rudolf to himself

Результаты (казахский) 1:

О. The Генри берушінің тарапынан ДӘРІГЕР ЖАСЫЛ
Рудольф Штайнер, жас фортепиано сатушы туралы, нағыз авантюриста болды. ол бермеген кезде бірнеше кештер болды күтпеген іздеңіз өтіңіз. Бұл ең қызықты деп оған көрінген өмірде заттар ғана бұрышы өтірік болуы мүмкін. әрқашан приключения ол армандадым.
Ол көшеде қатарына жүрген кезде бір рет оның көңіл негрлердің табыстау A A стоматологиялық карточкалары арқылы тартылды. Negro Рудольф ішіне картасын выскользнул жағынан. Ол оны бұрған және оған қарап . Ештеңе де бір жағында жазылған картаға; қалған үш сөздер жазылған: «Жасыл есік». Ал содан кейін Рудольф, үш қадамдарды көрдім адам ол өтті Negro оған берген картасын лақтырып, Оның алдында. Рудольф оны көтерді. Стоматолог Жолдауының атауы және ол бойынша басылып шықты.
Шытырман оқиғаға фортепиано сатушы бұрышында тоқтатты және қарастырды. Содан кейін ол оралды және ағымы қосылды қайтадан адамдарға. Ол Negro екінші өтіп кезде уақытты, ол қайтадан картасын алды. Тен қадым Оны зерттеп. пайда сол жазумен алғашқы картасының «Жасыл есік» оған жазылған. Үш немесе төрт карточкалары бойынша жатты жабынды. Олардың барлық атауы және болған стоматолог мекен-жайы. білдіруі мүмкін карточкалары бойынша, Negro екі рет халық арасынан таңдады оған HAD Қандай болса да жазылған сөздерді.
жұрттың арасынан шетке тұрған, жас жігіт ол Оның шытырман оқиғалы өтірік шем онда ғимараттың қарап. Ол бес қабатты ғимарат болды. F irst қабатта болды дүкен. Болды:. Пәтер екінші дейін планда
Рудольф бір Оның тексеру аяқталғаннан кейін үйіне планда тез сатысымен. Дәлізде нашар жағылды бар болатын. Рудольф жақын есікке қарай қарап, көріп , бұл жасыл екенін. Ол бір сәтке заколебался, содан кейін ол тікелей жасыл есікке барып, оған қақты. есік баяу ашылды. Қыз әлі жиырма тұрды емес. Ол өте бозғылт болды және бұл көрінген Рудольф үшін ұмытыла туралы болды. Рудольф оған ауланған және оны қаланды диван. Ол есікті жапты және жылдам өтті бөлмеде дөңгелек көзқарас. Ұқыпты, Бірақ кедейлік тарихы ол Оқылған ұлы болды.
«Есінен танып, емес, едім?» қыз нашар сұрады. «The Ал, таң қалмайсың. Сіз үш күн бойы жеуге және көруге ештеңеге жоқ өтіп көріңіз.»
«Аспан!» дейін секіру Рудольф жылады. «Мен қайтып келіп дейін күтіңіз.» Ол жасыл есікке шығып, ол нан және сары май, суық ет, торттарды, бәліштер, сүт және ыстық шай қайтып WAS жиырма минут ұмтылды.
«Бұл ақымақтық болып табылады! Жеп жоқ өтіңіз. Сіз мұны қайтадан керек емес пе,» Рудольф Саид . «Кешкі дайын».
Қыз ол оған оқиғаны айтты планда кішкентай подбодрило кезде. Ол осы бір мың бірі болды , қала күн сайын немқұрайды киеді - төмен жалақы дүкен қыздың тарихын; ауру арқылы жоғалған уақыт; Жоғалған және жұмыс орны User, жоғалған үміт пен арман мен іске асырылмаған, содан кейін -. Жас қайтарымын есіктің бойынша ер
. Рудольф қыз көзайымы қарап
: «Сен барлық Яғни арқылы өтетін туралы ойлайтын Кімге», деді ол. «Ал сен о қалада ешқандай туыстарымен немесе достарымен бар ма?»
, «Жоқ кез келген үшін.»
«Фактісін мәселе ретінде, А.М. Мен жалғыз тым әлемдегі,» бір үзілістен кейін Рудольф Саид.
«Бұған қуаныштымын І, деді» қыз, және ол ешқандай. а оның туыстарының бар бекітілген адамды естуге жас Қалай болғанда да бұл қуанышты
қыз терең күрсінді Сонда делінген. «Мен түршігерлік сонливость of'm», деді ол.
Рудольф өсті және оның шляпалар алды.
«Бұл қалай, сен менің AT есікті дейін өлтірді болды?» деп сұрайды.
«Біздің фортепиано бірі осы үйде тұрады тюнер. қателесіп сіздің есігін қақтым І».
қыз оған сенуге керек емес пе, неге ешқандай себеп. болды
, барлық Яғни ол айналасына қарап дәлізде жылы және оның ұлы таңданыс табылды бар есіктер, ол кездесті көшесі green.In болды сол Negro. «Сіз берді мені неге айтасың маған осы карталарды және не олар білдіреді?» деп сұрады. шығуға көше нұсқап , оның жаңа спектакль, «Жасыл есік» жарқын электр белгісімен театр, театр Negro агент оған бірге оның карточкаларын бірнеше беруге доллар берді деп айтты Рудольф Келіңіздер стоматолог.
өзіне Рудольф Саид «IT, маған онымен жолын көрсетті тағдыры Дегенмен қолына болды»