Часы пробили два раза и в комнате с

Часы пробили два раза и в комнате снова повисла тишина. Он встал и подбросил в печь дров. Ярко-красные блики метались по стенам и потолку и чудилось, будто в немом кино показывают гибель в огне какого-то древнего города, не устоявшего перед натиском неведомых и жестоких пришельцев.
- Все-таки странно...
- Что странно, милый?
- Странно все это, нереально. Тишина эта странная. И ощущение какой-то грусти, непонятной и будто безысходной. Знаешь, такое впечатление бывает в старом заброшенном доме... Голые стены с обрывками обоев, с неровно висящими рамками от портретов. Под ногами хрустит битое стекло. Ветер перекатывает из угла в угол обрывки бумаг... хлопают оконные рамы... шумят листвой деревья за окнами. И тишина... на все... вот такая же. А если еще идет дождь... ливень, то вообще не знаешь, куда от тоски деться.

Результаты (эсперанто) 1:

La horloĝo batis du fojojn kaj la ĉambro eksilentis denove. Li ekstaris kaj ĵetis en la fornon de brulligno. Brilruĝaj brilego kuris ĉirkaŭ la muroj kaj plafono, kaj sentis, kvazaux en silenta filmo show morto en la fajron de malnova urbo, subiĝis al la premo de la nekonata kaj kruela eksterteruloj.
- Ankoraŭ strangaj ...
- Kio estas stranga, kara?
- Strange ĉion nereala. Tiu stranga silento. Kaj la sento de iu malĝojo, kvankam obskura kaj senesperaj. Vi scias, la impreso estas en malnova forlasita domo ... nudaj muroj kun restaĵojn de fonbildo, kun neegala kovrotukon kadroj de portretoj. Crunches la piedoj rompita vitro. Vento ruloj de unu angulo de pecoj de papero ... clap fenestraj kadroj ... folioj siblante arboj ekster la fenestroj. Kaj la silento ... ajn ... tio estas la sama. Kaj se la pluvo ... pluvo, ni ne scias kie eskapi el enuo.