Полная версия стихов АсадоваКак мно

Полная версия стихов Асадова

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться…
И утром, расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой, и улыбнуться,
И целый день, волнуясь, ждать вестей.

Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить утром кофе, говорить и спорить…
С кем можно ездить отдыхать на море,
И, как положено – и в радости, и в горе
Быть рядом… Но при этом не любить…

Как мало тех, с кем хочется мечтать!
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке…
И счастья большего не знать и не желать.

Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять…

Вот так и вьётся эта канитель -
Легко встречаются, без боли расстаются…
Все потому, что много тех, с кем можно лечь в постель.
Все потому, что мало тех, с кем хочется проснуться.

Как много тех, с кем можно лечь в постель…
Как мало тех, с кем хочется проснуться…
И жизнь плетёт нас, словно канитель…
Сдвигая, будто при гадании на блюдце.

Мы мечемся: – работа… быт… дела…
Кто хочет слышать - всё же должен слушать…
А на бегу - заметишь лишь тела…
Остановитесь… чтоб увидеть душу.

Мы выбираем сердцем – по уму…
Порой боимся на улыбку - улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.

Как много тех, с кем можно говорить.
Как мало тех, с кем трепетно молчание.
Когда надежды тоненькая нить
Меж нами, как простое понимание.

Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомнения.
Как мало тех, с кем можно узнавать
Себя, как нашей жизни отражение.

Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали.
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.

С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим.
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.

Как мало их, с кем можно – не мудря.
С кем мы печаль и радость пригубили.
Возможно, только им благодаря
Мы этот мир изменчивый любили.

Результаты (греческий) 1:

Πλήρης έκδοση: ποιήματαΠόσοι από αυτούς με τους οποίους μπορείτε να πάτε για ύπνο,Πόσο λίγο αυτούς που θέλουν να ξυπνήσουν.Και το πρωί, χαμόγελο χωρίστραΚαι κύμα το χέρι και να χαμογελάς,Και όλη την ημέρα, συγκινημένος, αναμονή για ειδήσεις.Πόσοι από αυτούς με τους οποίους μπορείτε απλά ζουνΠιείτε τον καφέ το πρωί, να μιλήσουν και να υποστηρίζουν.Με τους οποίους μπορείτε να οδηγήσετε το υπόλοιπο πάνω στη θάλασσα,Και, όπως θα έπρεπε- και μέσα στη χαρά και τη θλίψηΕίναι κοντά... Αλλά δεν αρέσει.Πόσο λίγο εκείνους που θέλουν να ονειρεύονται!Παρακολουθήστε ως συρρέοντας στον ουρανό, σύννεφαΓράψτε τη λέξη αγάπη σχετικά με τα πρώτα χιόνια,Και να σκεφτούμε μόνο το πρόσωπο αυτό...Και την ευτυχία, περισσότερα δεν ξέρω και δεν επιθυμούν για.Πώς λίγοι είναι αυτοί που σιωπούν,Ποιος καταλαβαίνει απόλυτα, με μια ματιά,Που δεν με πειράζει να δώσω χρόνο με το χρόνο,Και για τους οποίους θα είστε σε θέση, ως ανταμοιβή,Κανένα πόνο, καμία ποινή να λάβει.Έτσι Mills μωρολογία αυτό-Легко встречаются, без боли расстаются…Все потому, что много тех, с кем можно лечь в постель.Все потому, что мало тех, с кем хочется проснуться.Как много тех, с кем можно лечь в постель…Как мало тех, с кем хочется проснуться…И жизнь плетёт нас, словно канитель…Сдвигая, будто при гадании на блюдце.Мы мечемся: – работа… быт… дела…Кто хочет слышать - всё же должен слушать…А на бегу - заметишь лишь тела…Остановитесь… чтоб увидеть душу.Мы выбираем сердцем – по уму…Порой боимся на улыбку - улыбнуться,Но душу открываем лишь тому,С которым и захочется проснуться.Как много тех, с кем можно говорить.Как мало тех, с кем трепетно молчание.Когда надежды тоненькая нитьМеж нами, как простое понимание.Как много тех, с кем можно горевать,Вопросами подогревать сомнения.Как мало тех, с кем можно узнаватьСебя, как нашей жизни отражение.Как много тех, с кем лучше бы молчать,Кому не проболтаться бы в печали.Как мало тех, кому мы доверятьМогли бы то, что от себя скрывали.С кем силы мы душевные найдем,Кому душой и сердцем слепо верим.Кого мы непременно позовем,Когда беда откроет наши двери.Как мало их, с кем можно – не мудря.С кем мы печаль и радость пригубили.Возможно, только им благодаряМы этот мир изменчивый любили.

Результаты (греческий) 3:

Ε - - ο - ποίηση о в πλήρη έκδοσηΌπως πολλοί άνθρωποι, μπορείς να ξαπλώσεις στο κρεβάτι,Πολύ λίγοι άνθρωποι, θέλω να ξυπνήσω...Το πρωί, αντίστοιχα, χαμόγελο,και το χέρι του, και το χαμόγελο της,και μια μέρα, είναι ανησυχητική, θα περιμένουμε νέα.Όπως πολλοί άνθρωποι, μπορεί να την απλή ζωή.πίνει καφέ το πρωί, μιλάς και διαφωνίες...Μπορείς να οδηγήσεις στη θάλασσα να ξεκουραστείτε,και σαν χούλιγκαν – στη χαρά και θλίψη,κοντά, αλλά όχι την αγάπη...Πολύ λίγοι άνθρωποι, σαν να ονειρεύεσαι!Κοίτα τα σύννεφα, όπως πλημμύρες,Με το πρώτο χιόνι αγάπη γράψει κάτι,Μόνο για το άτομο και σκεφτόμουν...και η μεγαλύτερη ευτυχία δεν ξέρω και δεν θέλω.Πολύ λίγοι άνθρωποι, μπορεί να ηρεμήσει λίγο,Ποιος ξέρει την ιδέα ότι, στο δίχτυ "3 π ο α в г μονάδων,Έλεος, χρόνο με το χρόνο, που δεν τα παρατάς,Μπορείς και που, ως ανταμοιβή,Κάθε πόνος, καμία θανατική ποινή...Αυτό είναι... αυτό είναι βαρετό, βαρετό και σκάλες.Δεν είναι εύκολο να γνωρίσεις, οδυνηρό χωρισμό...Όλα είναι όπως πάρα πολλοί άνθρωποι, μπορείς να ξαπλώσεις στο κρεβάτι.Όλα είναι επειδή δεν θέλω να ξυπνήσω.Όπως πολλοί άνθρωποι, μπορείς να ξαπλώσεις στο κρεβάτι...Πολύ λίγοι άνθρωποι, θέλω να ξυπνήσω...και η ζωή μας είπε κάτι, σαν τη βαρετή...Ο в г а и ε μονάδων, όπως ο а и S г а и πιάτα.Το έργο μας:::::::: τη δημιουργία της κρυπτογράφησης υποθέσεις......Ποιος θέλει να ακούσει ή να ακούς...Αλλά μόνο προσοχή στο Σώμα...σταμάτα. - "σε με να βλέπεις την ψυχή.Η καρδιά μας... έξυπνη επιλογή...Μερικές φορές φοβάμαι το χαμόγελο - χαμόγελο,Αλλά μόνο όταν ανοίξεις την ψυχή.και θέλω να ξυπνήσω.Πόσοι άνθρωποι που μπορείς να μιλήσεις.Πολύ λίγοι άνθρωποι, πετάει... σιωπή.Όταν η λεπτή κλωστή ναΠώς να μεταξύ μας, μια απλή κατανόηση.Πόσοι άνθρωποι μπορούν να θλίψη,Το πρόβλημα της θέρμανσης αμφιβολίες.Πολύ λίγοι άνθρωποι, μπορεί να μάθειςΟ ίδιος, ως αντανάκλαση της ζωής μας.Όπως πολλοί άνθρωποι, καλύτερα να μιλήσεις,Ποιος δεν θα την θλίψη.Δεν εμπιστεύομαι.μπορεί να κρύβει κάτι από τον εαυτό μου.Θα βρούμε την ανθρώπινη πνευματική δύναμη,Ποιος την καρδιά και την ψυχή, τυφλή πίστη.Πρέπει να καλέσεις κανέναν,Όταν η καταστροφή θα ανοίξει την πύλη μας.Πολύ λίγοι άνθρωποι σ "ελεύθερη τους, ο - p μονάδων δεν μπορεί.α ν p и г μας δίχτυ и Π и θλίψη και ευτυχισμένος.Ίσως, μόνο τους μέσωΗ Quercus súber του κόσμου μας αρέσει.