Интеллектуальная собственность — в

Интеллектуальная собственность — в широком понимании термин означает закреплённое законом временное исключительное право, а также личные неимущественные права авторов на результат интеллектуальной деятельности или средства индивидуализации. Законодательство, которое определяет права на интеллектуальную собственность, устанавливает монополию авторов на определённые формы использования результатов своей интеллектуальной, творческой деятельности, которые, таким образом, могут использоваться другими лицами лишь с разрешения первых. https://ru.wikipedia.org/
Термин «интеллектуальная собственность» эпизодически употреблялся теоретиками — юристами и экономистами в XVIII и XIX веках, однако в широкое употребление вошел лишь во второй половине XX века, в связи с подписанием в 1967 году в Стокгольме Конвенции, учреждающей Всемирную организацию интеллектуальной собственности (ВОИС). Согласно учредительным документам ВОИС «интеллектуальная собственность» включает права, относящиеся к:
• литературным, художественным и научным произведениям;[1];
• исполнительской деятельности артистов, звукозаписи, радио и телевизионным передачам;
• изобретениям во всех областях человеческой деятельности;
• промышленным образцам;
• товарным знакам, знакам обслуживания, фирменным наименованиям и коммерческим обозначениям;
• другие права, относящиеся к интеллектуальной деятельности в производственной, научной, литературной и художественной областях.[2]
Позднее в сферу деятельности ВОИС были включены исключительные права, относящиеся к географическим указаниям, новым сортам растений и породам животных, интегральным микросхемам, радиосигналам, базам данных, доменным именам.
К «интеллектуальной собственности» часто причисляют законы о недобросовестной конкуренции и о коммерческой тайне, хотя они и не представляют по своей конструкции исключительных прав.
В юриспруденции словосочетание «интеллектуальная собственность» является единым термином, входящие в него слова не подлежат толкованию по отдельности. В частности, «интеллектуальная собственность» является самостоятельным правовым режимом (точнее даже — группой режимов), а не представляет собой, вопреки распространенному заблуждению, частный случай права собственности. https://ru.wikipedia.org/
Интеллектуальная собственность (от лат. intcllectlis — ум) — совокупность правовых отношений по поводу владения, распоряжения и использования продуктов интеллектуальной деятельности, исключительные права на результаты творческой деятельности и средства индивидуализации. Объектами И. с., имеющими денежное выражение, являются: техническое новшество; запатентованная идея; новаторское решение менеджера, дизайнера, модельера; перспективная социальная модель и т.д. Понятие И. с. впервые введено в 1967 г. Конвенцией, учреждающей Всемирную организацию интеллектуальной собственности, участником которой является РФ. Основными международно-правовыми источниками, регулирующими вопросы И. с., являются Парижская конвенция об охране промышленной собственности 1883 г. (СССР присоединился в 1965 г.), Всемирная конвенция об авторском праве 1952 г. (СССР присоединился в 1973 г.), Договор о патентной кооперации 1970 г.. Бернская конвенция об охране литературных и художественных произведений 1971 г.. Договор об интеллектуальной собственности в отношении интегральных микросхем 1989 г.. Евразийская патентная конвенция 1994 г. (ратифицирована РФ в 1995 г.). Ст. 8 ГК РФ выделяет И.с. в качестве самостоятельного объекта гражданских прав.

Результаты (армянский) 1:

Մտավոր սեփականությունը - ի ամենալայն իմաստով, տերմինը նշանակում է, որ օրենքը ամրագրված ժամանակավոր բացառիկ իրավունքներն ու բարոյական իրավունքները հեղինակների է մտավոր գործունեության արդյունքի կամ անհատականացման միջոցների. Օրենսդրություն, որը սահմանում է ձեր իրավունքները մտավոր սեփականության, սահմանում է մենաշնորհ հեղինակների որոշ ձեւերի օգտագործման արդյունքների իր մտավոր եւ ստեղծագործական գործունեությունը, որը, հետեւաբար, կարող է օգտագործվել ուրիշների կողմից միայն թույլտվության առաջին. https://ru.wikipedia.org/
»տերմինը մտավոր սեփականությունը» էր երբեմն տեսաբաններ - իրավաբանների եւ տնտեսագետների է XVIII եւ XIX դարերի, այլ` մտավ լայն օգտագործման, մինչեւ երկրորդ կեսին XX դարում, կապված է ստորագրման 1967-ին Ստոկհոլմի կոնվենցիայի Հիմնելով Մտավոր սեփականության համաշխարհային կազմակերպությունը (WIPO). Ըստ հիմնադիր փաստաթղթերի ՄՍՀԿ «մտավոր սեփականության» ներառում իրավունքներ վերաբերում են:
• գրական, գեղարվեստական ​​եւ գիտական ​​աշխատանքների, [1];
• կատարումները իրականացնող արվեստագետների, ձայնագրություններ, ռադիո եւ հեռուստատեսային,
• գյուտերը բոլոր բնագավառներում մարդկային գործունեության,
• արդյունաբերական նմուշները.
• ապրանքանիշեր, սպասարկման նշանների, եւ առեւտրային անունները եւ նշագրեր,
• այլ իրավունքներ բխող մտավոր գործունեության արդյունաբերական, գիտական, գրական կամ գեղարվեստական ​​ոլորտներում. [2]
: Հետագայում շրջանակներից ՄՍՀԿ-ի գործունեության մեջ ընդգրկված բացառիկ իրավունքների վերաբերյալ աշխարհագրական նշումների, նոր բույսերի սորտերի եւ կենդանիների ցեղատեսակները, ինտեգրալային սխեմաներ, ռադիոազդանշանների, տվյալների բազաների, դոմենի անունները.
Ըստ «Մտավոր սեփականության», որը հաճախ կոչում, քանի որ օրենքների անբարեխիղճ մրցակցության եւ առեւտրային գաղտնիք, թեեւ նրանք չեն նախագծման բացառիկ իրավունքները:
Ի օրենքի արտահայտությունը »ինտելեկտուալ սեփականությունը "- ը մի տերմին, բառերը պատկանող դրան չի կարող մեկնաբանվել մեկուսացման մեջ. Մասնավորապես, «ինտելեկտուալ սեփականությունը» - ը առանձին իրավական ռեժիմը (կամ ավելի շուտ նույնիսկ մի խումբ եղանակով), եւ չի հանդիսանում, հակասում է համաժողովրդական համոզմունքի, տվյալ դեպքում գույքային իրավունքները: https://ru.wikipedia.org/
Մտավոր սեփականության (- ից Lat. intcllectlis - Մտածողության) մի շարք իրավական հարաբերությունների տիրապետման, օգտագործման եւ տնօրինման մտավոր գործունեության արդյունքների, բացառիկ իրավունքների արդյունքների ստեղծագործական գործունեության եւ անհատականացման միջոցների. Օբյեկտները IM, Ունենալով դրամական արժեքը, որոնք տեխնիկական նորարարություն; արտոնագրված է այն միտքը,. նորարարական լուծում մենեջեր, դիզայներ, նորաձեւության դիզայներ. խոստումնալից սոցիալական մոդելը, եւ այլն: Հայեցակարգը թռչնագրիպի հետ. առաջին անգամ ներդրվել է 1967 թ-ի Կոնվենցիայի հիմնադրող Մտավոր սեփականության համաշխարհային կազմակերպությունը, որը կողմ է Ռուսաստանի Դաշնություն: Հիմնական աղբյուրներ, միջազգային իրավունքի կառավարման IV դ., Արդյոք Փարիզյան կոնվենցիան Արդյունաբերական սեփականության պահպանության նկատմամբ 1883 (Խորհրդային Միության միացել 1965 թ.): Հեղինակային իրավունքի կոնվենցիան 1952 (Խորհրդային Միությունը միացել է 1973 թ.), Պայմանագրային Արտոնագրային համագործակցության 1970 .. Բեռնի կոնվենցիան, 1971 թ .. պայմանագրի Մտավոր սեփականության հարգանքի Ինտեգրալ սխեմաների 1989. Եվրասիական արտոնագրային կոնվենցիա, 1994 (վավերացվել է ՌԴ-ի 1995 թ.): Արվեստ. 8-քաղաքացիական օրենսգիրքը տարբերակում Է որպես անկախ օբյեկտ քաղաքացիական իրավունքները: