Мы помним из истории Руси, о славно

Мы помним из истории Руси, о славной битве КуликовскойМамай ордой пошел на РусьГрозя полоном и неволей, верша погромы и разбоиОн Ягодая поджидал, и тот напасть на Русь мечталТатар мы били уж не раз, сказал Димитрий князь народуТак постоим же за свободу, и стал дружину собиратьЧтоб дать отпор врагам суровымИ в брод, форсировавши Дон, к Неправде подошел заслонОставив за собой мосты, прошли и русские полкиЛитовские, Ростовские князья по праву руку встали от холмаИ под покровами тумана Волынский спрятал полк в лесуПо леву руку, князь поставил, уже проверенных в бояхКнязей Московских и Рязанских, Нижегородских и боярВзойдя на холм, окинув взглядом, заметил вдалеке врагаСтоящим в поле Куликовом, Мамай войска готовил к боюИ встали русские полки стеной на поле КуликовомЗасадный полк, укрыв от стана, князь приказал им ждать сигналаА сам же встал в передовых среди дружинников своихМамай, окинув войско взглядом и по обычаям войныТурнир назначен был, увыСей поединок благородный, решал исход войны народнойНаш Пересвет, их Качубей, сошлись в смертельной схваткеИ оба пали, но в седле остался витязь ратныйИ загремело тут Ура!!! над полем бранной сечиГосподь же с нами князь сказал и, указав мечом на станПослал войска на сечуИ сеча началась, рубились насмерть войны, войска смешалисьИ теснить татарин русских стал, махать мечом Ослябю усталМамай с кургана наблюдал за битвой воинов православныхОн ликовал, что слабнет враг, победа уж близкаНо вдруг ударом из засад князь одолел врагаИ дрогнул стан врага и побежал гонимый русской ратьюВолынский со Владимиром их гнал по всей земле казацкойОставив их у берега Мечи, вернулись в лагерь РусичиДимитрий ранен был, но встал под знамя русской ратиНарод российский ликовал, победу князя прославлялИ славил бога ратиИ древний летописец записал в тот год 1380-ый, сентябрь9-ое число победу русским принеслоОкрепла Русь, не по зубам она татарам сталаМамай потом вздыхал с тоскойА князь за подвиг тот людской народом наречён Донской!!!Но Русь ещё свободную не стала.Соколов Валерий

Результаты (белорусский) 1:

Мы памятаем з гісторыі Русі, аб слаўнай бітве Кулікоўскай
Мамай ардой пайшоў на Русь
навальніца палонам і няволяй, вяршыў пагромы і разбоі
Ён ягаду чакаў, і той напасці на Русь марыў

Татараў мы білі ўжо не раз, сказаў Дзімітрый князь народу
Так пастаім ж за свабоду , і стаў дружыну збіраць
Каб даць адпор ворагам суровым

і ў брод, фарсіравала Дон, да няпраўды падышоў заслон
Пакінуўшы за сабой масты, прайшлі і рускія паліцы
Літоўскія, Растоўскія князі па праву руку ўсталі ад пагорка
і пад покрывам туману Валынскі схаваў полк у лесе
па Леву руку, князь паста вілаў, ужо правераных у баях
Князёў Маскоўскіх і Разанскай, Ніжагародскай і баяраў

Узыдучы на пагорак, акінуўшы позіркам, заўважыў удалечыні ворага
Што стаіць у полі Куліковым, Мамай войскі рыхтаваў да бою
І ўсталі рускія паліцы сцяной на поле Куліковым
Засадный полк, атуліўшы ад табару, князь загадаў ім чакаць сігналу
А сам жа ўстаў у перадавых сярод дружыньнікаў сваіх

Мамай, акінуўшы войска поглядам і паводле звычаяў вайны
Турнір прызначаны быў, нажаль
Гэты паядынак высакародны, вырашаў зыход вайны народнай
Наш Перасвет, іх Качубей, сышліся ў смяротнай сутычцы
І абодва ўпалі, але ў сядле застаўся віцязь ратны
І загрымела тут Ура !!! над полем лаянку сечы
А Гасподзь з намі князь сказаў і, паказаўшы мячом на табар
Паслаў войскі на сечу

І сеча пачалася, секліся да смерці вайны, войскі змяшаліся
І адціскаць татарын рускіх стаў, махаць мячом Аслябя стаміўся
Мамай з кургана назіраў за бітвай воінаў праваслаўных
Ён радаваўся, што слабнет вораг, перамога ўжо блізкая
Але раптам ударам з засад князь адолеў ворага

І завагаўся табар ворага і пабег гнаны рускай раццю
Валынскі са Уладзімірам іх гнаў па ўсёй зямлі казацкім
Пакінуўшы іх ля берага Мячы, вярнуліся ў лагер Русічы

Дзімітрый паранены быў, але ўстаў пад сцяг рускай раці
Народ расейскі радаваўся, перамогу князя ўслаўляў
І славіў бога раці

І старажытны летапісец запісаў у той год 1380-ы, верасень
9-ае лік перамогу рускім прынесла
адужэла Русь, не па зубах яна тата рам стала
Мамай потым ўздыхаў з сумам
А князь за подзвіг той людской народам нарачоны Данскі !!!
Але Русь яшчэ вольную не стала.

Сакалоў Валерый