Полная версия стихов АсадоваКак мно

Полная версия стихов Асадова

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться…
И утром, расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой, и улыбнуться,
И целый день, волнуясь, ждать вестей.

Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить утром кофе, говорить и спорить…
С кем можно ездить отдыхать на море,
И, как положено – и в радости, и в горе
Быть рядом… Но при этом не любить…

Как мало тех, с кем хочется мечтать!
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке…
И счастья большего не знать и не желать.

Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять…

Вот так и вьётся эта канитель -
Легко встречаются, без боли расстаются…
Все потому, что много тех, с кем можно лечь в постель.
Все потому, что мало тех, с кем хочется проснуться.

Как много тех, с кем можно лечь в постель…
Как мало тех, с кем хочется проснуться…
И жизнь плетёт нас, словно канитель…
Сдвигая, будто при гадании на блюдце.

Мы мечемся: – работа… быт… дела…
Кто хочет слышать - всё же должен слушать…
А на бегу - заметишь лишь тела…
Остановитесь… чтоб увидеть душу.

Мы выбираем сердцем – по уму…
Порой боимся на улыбку - улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.

Как много тех, с кем можно говорить.
Как мало тех, с кем трепетно молчание.
Когда надежды тоненькая нить
Меж нами, как простое понимание.

Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомнения.
Как мало тех, с кем можно узнавать
Себя, как нашей жизни отражение.

Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали.
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.

С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим.
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.

Как мало их, с кем можно – не мудря.
С кем мы печаль и радость пригубили.
Возможно, только им благодаря
Мы этот мир изменчивый любили.

Результаты (польский) 1:

Pełna wersja: wierszeJak wielu z tych, z którymi można iść do łóżka,Jak mało tych, którzy chcą się obudzić.I rano, rozstanie uśmiechA fala jego dłoni i uśmiech,I cały dzień, podekscytowany, czekam na wiadomości.Jak wielu z tych, z którymi możesz po prostu żyćPić kawy rano, porozmawiać i kłócić.Z których można jeździć odpoczynek nad morzem,I, jak powinno być- i w radości i smutkuByć w pobliżu... Ale nie miłość.Jak mało tych, którzy chcą marzyć!Zobacz, jak chmury roi się w niebo,Napisz słowo miłość na pierwszy śnieg,I pomyśleć tylko o tej osobie...I szczęścia więcej nie wiem i nie życzyć.Jak niewielu jest tych, którzy zachowują ciszę,Kto rozumie doskonale, w skrócie,Kto nie przeszkadza aby dać rok po rokuI dla kogo będzie można, jako nagrodę,Każdy ból, wszelkie kary do podjęcia.Młyny tak ten chaotyczny-Łatwo wystąpić bez bólu część...To dlatego, że wielu z tych, z którymi możesz udać się do łóżka.To dlatego, że kilka osób z którymi chcę się obudzić.Jak wielu z tych, z którymi możesz udać się do łóżka.Jak mało tych, którzy chcą się obudzić.I pletët życie nas, jak GIMP.Przesunięcie, choć przy podejmowaniu przepowiednie na talerzyk.My mečemsâ:-praca... Gen... sprawa...Kto chce usłyszeć wszystko musi słuchać...Podczas połowu Uruchom tylko ciała.Przystanek... Aby zobaczyć duszy.Możemy wybrać serca na umysł.Czasami boimy się uśmiech uśmiechAle dusza otwarta tylkoZ tym i chce się obudzić.Jak wielu z tych, z którymi możesz porozmawiać.Jak mało tych, którzy czcią niema.Kiedy nadzieja jest cienka nićMiędzy nami, jak się proste do zrozumienia.Jak wielu z tych, z którymi można się smucić,Rozgrzać na pytania, wątpliwości.Jak mało jest tych, z którymi można się nauczyćSam jako naszego życia.Jak wielu z tych, z którymi to lepiej milczećKtórzy chcieliby wygadać się w smutku.Jak mało tych możemy zaufaćMoże to było ukrywanie od siebie.Z kim możemy znaleźć duchowe siłySerce i dusza, którzy ślepo wierzyć.Kogo nazywamy,Kiedy trud, by otworzyć drzwi.One jak mało z kim może nie mudrea.Z kim smutku i radości prigubili.Chyba tylko dzięki ichMamy ten świat zmienne kochany.

Результаты (польский) 2:

Pełna wersja poezji Asadowem Ilu z tych, z którymi można iść do łóżka, jak mało tych, którzy chcą się obudzić ... A rano, rozstanie się uśmiech, i pomachał i uśmiechnął się, a przez cały dzień, niepokojące, czekając na wieści. Jak wielu z tych, z którymi można po prostu żyć, pić kawę rano, rozmawiając i argumentując ... Kto może przejść do odpoczynku na morzu, oraz, zgodnie z oczekiwaniami - i w radości i smutku Bądź tam ... Ale to nie jest miłość ... Jak mało tych, którzy chcą marzyć! Zobacz, jak chmury roi się na niebie, aby napisać słowo miłość na pierwszy śnieg, i myśleć tylko o człowieka ... i szczęścia więcej nie wiedząc i nie chce. Jak niewielu z tych, z którymi można się milczeć, który doskonale rozumie, poluvzglyada, Kto nie żal rok po roku, aby dać, i dla kogo będzie można, jako nagrodę, bólu, każda kara do podjęcia ... Tu i wiatry tę żmudną procedurę - jest łatwe do spełnienia, bez bólu zostawić ... To dlatego, że wielu z tych, z którymi można przejść do łóżko. Wszystko dlatego, że kilka z tych, z którymi chcesz się obudzić. Jak wielu z tych, z którymi można iść do łóżka ... Jak mało tych, którzy chcą się obudzić ... A życie splata nas jak gimp ... Shifting, jeśli w zgadywanie na spodek. Mamy spieszyć: - praca ... życie ... sprawa ... Kto chce usłyszeć - jeszcze słuchać ... A w biegu - pamiętać tylko ciało ... Bądź ... zobaczyć duszę. Wybieramy serce - umysłu ... Czasami boimy się uśmiech - uśmiech, ale dusza otwarta tylko do tych, z którymi chcesz się obudzić. Jak wielu z tych, z którymi można porozmawiać. Jak mało tych, którzy pielęgnowali ciszę. Gdy nadzieja cienkiej nici między nami, jako prostego zrozumienia. Jak wielu z tych, z którymi mogą się smucić, pytania ciepłej wątpliwości . Jak niewielu z tych, z którymi można rozpoznać siebie jako naszej refleksji życia. Jak wielu z tych, z którymi lepiej byłoby milczeć, Kto nie paplać do prasy. W kilku z tych, ufamy Czy to może mu się ukryć. Z ktoś zmusza nas duchową find, do serca i duszy ślepo wierzyć w. Z kim na pewno zaproszą, gdy kłopoty będzie otworzyć drzwi. W kilku z nich, z którymi można -. nie mądre, z którymi smutek i radość łyk. Być może tylko ich dzięki nam się Świat wzburzone kochał.