Родился в Дижоне в семье бургундско

Родился в Дижоне в семье бургундского герцога Филиппа Доброго и португальской инфанты Изабеллы. С ранней юности он страстно занимался рыцарскими играми и военными упражнениями; получил хорошее образование, без особого труда читая античных классиков. Уже 19-летним юношей в битве при Гаверене выказал ту упрямую, доходившую до безрассудства отвагу, которая на всю жизнь осталась основной чертой его характера.Согласно воспоминаниям современников, он жил просто, чуждаясь роскоши и волокитства, царивших при дворе его отца. По словам историка Оливье де Ламарша, будучи поклонником истории, он «не ложился спать без того, чтобы ему не читали вслух в течение двух часов», особенно «деяния римлян»[1]. Согласно свидетельству другого историка Гийома Фийатра, Карл прекрасно владел латынью[2].В 1440 году, в семилетнем возрасте Карла женили на Катрин, дочери Карла VII, французского короля, и сестре дофина (впоследствии Людовика XI). Она была на 5 лет старше своего мужа, и умерла в 1446 году в возрасте 18 лет. У них не было детей.20-ти лет он женился на двоюродной сестре Изабелле, принцессе Бурбонской, которой постоянно оставался верен. В 1465 году Изабелла умерла, оставив Карлу единственного ребёнка — Марию Бургундскую.Людовик XI ещё дофином прятался в Бургундии от своего отца, и именно тогда между ним и Карлом завязались приятельские отношения. Но став королём, Людовик начал продолжать политику своего отца. Ещё при жизни отца Карл Смелый, имевший тогда титул графа Шароле, вёл войну (1464—1465) с французским королём Людовиком XI, своим коварством раздражавшим всех владетелей, находившихся в вассальных отношениях к нему, и заставившим их заключить между собой «Лигу общего блага».В качестве третьей жены Карл Смелый выбрал англичанку Маргариту Йоркскую. Таким образом Карл решил объединиться со старым союзником Бургундии — Англией. Людовик XI приложил все усилия, для предотвращения брака, но летом 1468 года свадьба роскошно праздновалась в Брюгге. У пары не было детей, но Маргарита посвятила себя своей падчерице Марии; спустя много лет после смерти Марии она заботилась о двух её детях.

Результаты (белорусский) 1:

Нарадзіўся ў Дыжоне ў сям'і бургундскага герцага Піліпа Добрага і партугальскай інфанты Ізабелы. З ранняга юнацтва ён горача займаўся рыцарскімі гульнямі і ваеннымі практыкаваннямі; атрымаў добрую адукацыю, без адмысловай працы чытаючы антычных класікаў. Ужо 19-гадовым юнаком у бітве пры Гаверене выказаў тую упартую, даходзіць да неразважлівасці адвагу, якая на ўсё жыццё засталася асноўнай рысай яго характару.

Паводле ўспамінаў сучаснікаў, ён жыў проста, цураючыся раскошы і волокитства, царивших пры двары яго бацькі. Па словах гісторыка Аліўе дэ Ламарша, будучы прыхільнікам гісторыі, ён «не клаўся спаць без таго, каб яму не чыталі ўслых на працягу двух гадзін», асабліва «дзеі рымлян» [1]. Згодна сведчанні іншага гісторыка Гіём Фийатра, Карл выдатна валодаў латынню [2].

У 1440 годзе, у сямігадовым узросце Карла ажанілі на Катрын, дачкі Карла VII, французскага караля, і сястры дафіна (пасля Людовіка XI). Яна была на 5 гадоў старэйшая за свайго мужа, і памерла ў 1446 г. ва ўзросце 18 гадоў. У іх не было дзяцей.

20-ці гадоў ён ажаніўся на стрыечнай сястры Ізабэле, прынцэсе Бурбонской, якой пастаянна заставаўся верным. У 1465 годзе Ізабэла памерла, пакінуўшы Карлу адзінага дзіцяці - Марыю Бургундскага.

Людовік XI яшчэ Дафін хаваўся ў Бургундыі ад свайго бацькі, і менавіта тады паміж ім і Карлам завязаліся прыяцельскія адносіны. Але стаўшы каралём, Людовік пачаў працягваць палітыку свайго бацькі. Яшчэ пры жыцці бацькі Карл Смелы, які меў тады тытул графа Шароле, вёў вайну (1464-1465) з французскім каралём Людовікам XI, сваім падступствам раздражняльных ўсіх уладароў, якія знаходзіліся ў васальных адносінах да яго, і прымусіць іх заключыць паміж сабой «Лігу агульнага дабра» .

У якасці трэцяй жонкі Карл Смелы абраў англічанку Маргарыту Ёркскую. Такім чынам Карл вырашыў аб'яднацца са старым саюзнікам Бургундыі - Англіяй. Людовік XI прыклаў усе намаганні, для прадухілення шлюбу, але летам 1468 года вяселле раскошна святкавалася ў Бруге. У пары не было дзяцей, але Маргарыта прысвяціла сябе сваёй пасербцы Марыі; праз шмат гадоў пасля смерці Марыі яна клапацілася пра двух яе дзецях.