THE SNAKE AND THE BELL by L. BeckeW

THE SNAKE AND THE BELL by L. Becke

When I was a child of eight years of age, a curious incident occurred in the house in which our family lived. The place was Mosman's Bay, one of the many picturesque indentations of the beautiful harbour of Sydney. In those days the houses were few and far apart, and our own dwelling was surrounded on all sides by the usual Australian forest far back from the main road.

The building itself was in the form of a quadrangle enclosing a courtyard, on to which nearly all the rooms opened; each room having a bell over the door, the wires running all round the square, while the f ront-door bell; hung in the hall.

One cold and windy evening about eight o'clock, my mother, my sisters, and myself were sitting in the dining-room awaiting the arrival of my brothers from Sydney — they attended school there, and rowed or sailed the six miles to and fro every day, generalIy returning home by dusk. On this particular evening, however, they were late, on account of the wind blowing rather freshly from the north-east; but presently we heard the front-door bell ring gently.

"Here they are at last," said my mother; "but how silly of them to go to the front-door on such a windy night!"

Julia, the servant, candle in hand, went along the lengthy passage, and opened the door. No one was there! She came back to the dining-room when the bell again rang — this time vigorously. My eldest sister threw down the book she was reading, and with an impatient exclamation herself went to the door, opened it quickly, and said sharply as she pulled it inwards — "Come in at once, you stupid things!" There was no answer, and she stepped outside on the veranda. No one was visible, and again the big bell in the hall rang!

She shut the door angrily and returned to her seat, just as the bell gave a curious, faint tinkle.

"Don't take any notice of them," said my mother, "they will soon get tired of playing such silly tricks, and be eager for their supper."

Presently the bell gave out three clear strokes. We looked at each other and smiled. Five minutes passed, and then came eight or ten gentle strokes.

"Let us catch them," said my mother, rising, and holding her finger up to us to preserve silence, as she stepped softly along the hall, we following on tiptoe.

Softly turning the handle, she suddenly threw the door wide open, just as the bell gave another jangle. Not a soul was visible!

My mother — one of the most placid-tempered women who ever breathed, now became annoyed, and stepping out on the veranda, addressed herself to the darkness — "Come inside at once, boys, or I shall be very angry. I know perfectly well what you have done; you have tied a string to the bell-wires, and are pulling it. If you don't stop you shall have no supper."

No answer — except from the hall bell, which gave another tinkle.

"Bring a candle and the step-ladder, Julia," said our mother, "and we shall see what these foolish boys have done to the bell-wire."

Julia brought the ladder; my eldest sister mounted it, and began to examine the bell. She could see nothing unusual, no string or wire, and as she descended, the bell swayed and gave one faint stroke!

We all returned to the sitting-room, and had scarcely been there five minutes when we heard my three brothers coming in, in their usual way, by the back door. They tramped into the sitting-room, noisy, dirty, and hungry, and demanded supper in a loud voice. My mother looked at them angrily, and said they deserved none.

"Why, mum, what's the matter?" said Ted; "what have we been doing now, or what have we not done, that we don't deserve any supper, after pulling for two hours from Circular Quay."

"You know perf ectly well what I mean. It is most inconsiderate of you to play such silly tricks upon us.

Ted gazed at her in astonishment. "Silly tricks, rnother! What silly tricks?" (Julia crossed herself, and trembled visibly as the bell again rang.)

My mother, at once satisfied that Ted and my other brothers really knew nothing of the mysterious bell-ringing, quickly explained the cause of her anger.

"Let us go and see if we can find out," said Ted. "You two boys, and you, Julia, get all the lanterns, light them, and we'll start out together — two on one side of the house and two on the other."

We ran out, lit three lanterns, and my next eldest brother and myself, feeling horribly frightened, were told to go round the house, beginning from the left, and meet Ted at the hall door, he going round from the right.

With shaking limbs and gasping breath we made our portion of the circuit, sticking close to each other, and carefully avoiding looking at anything. We arrived on the veranda, and in front of the hall door, quite five minutes before Ted appeared.

"Well, did you see anything?" he asked, as he walked up the steps, lantern in hand.

"Nothing," we answered.

Ted looked at us contemptuously. "You miserable little curs! What are you so frightened of? You're no better than a pack of women and kids. It's the wind that has made the bell ring, or, if it's not the wind, it is something else which I don't know anything about; but I want my supper. Pull the bell, one of you."

Then Ted, raised his lantern so as to get a look upwards, and gave a yell.

"Oh, look there!"

We looked up, and saw the twisting coils of a huge carpet snake, which had wound its body round and round the bell-wire on top of the wall plate. Its head was downwards, and it did not seem at all alarmed at our presence, but went on wriggling and twisting.

Then the step-ladder was brought out, and Ted, seizing the reptile by the tail, uncoiled it with some difficulty from the wire, and threw it down upon the veranda.

It was over nine feet in length, and very fat, and had caused all the disturbance by trying to denude itself of its old skin by dragging its body between the bell-wire and the top of the wall.

Результаты (казахский) 1:

МЕН жылан жылан THE Л. The Бекке арқылы BELL

Мен жасқа сегіз жыл бала кезде, қызық оқиға Біздің отбасымыз тұрған үйде орын алған. орны Mosman ның Bay, бірі болды Сидней әдемі айлағы көптеген көркем тастау туралы. Сол күндері үй аз және алыс, сондай-ақ біздің өз тұрғын басты жол қайтып алыс әдеттегі Австралиялық орман барлық жағынан қоршалған. With

ғимаратында өзі қандай шамамен бойынша, төртбұрыш нысаны аула жанас болды барлық кабинеттер ашылды; Әрбір бөлме есігінің үстінде қоңырау бар сымдар F ront-есік қоңыраудың ал, алаңда дөңгелек барлық іске қосылған; залында Хунг жылы.

сегіз сағат шамамен, менің ана дейін, менің апа дейін бір суық және желді кешкі көйлек, және өзім Сидней бауырластарыма келуін дейін күтілуде асхана сидели - Олар онда мектеп қатысып, жабылмаған немесе жүзіп үшін күн сайын және жерге барып алты миль, generalIy Ымырттың арқылы үйіне қайтып. Бұл, атап айтқанда, кешке, алайда, олар солтүстік-шығыстан гөрі жаңадан соққанын жел есебінен, кеш болды; . Қазіргі уақытта біз арқылы жайлап алдыңғы есікті қоңырау естігем, бірақ

«Мұнда олар соңғы болып табылады үшін,» Менің анам дейін Саид; «Бірақ қалай олардың ақымақ туралы! Осындай желді түнгі Loe бойынша алдыңғы есікке барып,!»

Юлия, қолында қызметші, шам, ұзақ өту қатар барды, және есік ашты. Ешкім жоқ еді! Ол қайтып асхана келді бұл жолы жігерлі - Жаңадан қоңырау таратылады кезде. Менің әпкем ол кітапты жерге лақтырғанда оқып, және шыдамсыз леп бар өзі, есікке барып тез ашты, және ол ішке оны суырып-ақ күрт деді - «!, Бірден сіз ақымақ заттарды келіңіз» Онда ешқандай жауап болды, және ол баспалдақты веранда тыс. Бірде-бір көрінетін болды, және тағы да залында үлкен қоңырау соғылды! Ол ашумен есікті жауып және оның орнын оралды, қоңырау қызық, әлсіз tinkle берді сияқты. «Олардың кез келген хабарламаны қабылдауға болмайды», менің деді «Олар көп ұзамай мұндай ақымақ айлалар ойнап шаршаған, мен олардың кешкі аЛА үшін нетерпеливый алуға ның болады. үшін» ана, Бүгінгі таңда қоңырау үш айқын инсультқа Бергені арқылы. Біз бір-біріне қарап, күлімсіреп. 'Em ӨТТІ Бес минут, ал содан кейін сегіз немесе он нәзік инсультқа келді. «Біз мәлімдемеде сондай қуып берсін үшін,» менің анам Ахірет, және ол біз жанған туралы мынадай, залында қатар жұмсақ сатылы сияқты, тыныштық сақтап бізге оның макрофотография саусағыңызды ұстап, жоғары Саид. Жұмсақ тұтқасын бұрап, ол кенеттен лақтырды Bell басқа Джангл берді, сол сияқты кең есікті ашық. Емес, жаны көрінетін болды! Менің анам -! Бірі «ең Placid-ның шыңдалған әйелдер ешқашан дем, қазір ғана тітіркендіргіш болған, және шықты веранда жандандыру, қараңғылық өзін мекен жайы бойынша -» бірден, ұл жазу, немесе болуы тиіс І ішке арналған Bell-сымдар жол, оны сіз ешқандай кешкі «тиіс стоп жоқ болса тартып отыр ...: Сіз байлап қойды; жақсы сен не істедің өте тамаша білемін ашулы I ? - залынан қоспағанда қоңырау, еш жауап басқа tinkle онда берді. «шам және қадам-сатыны әкел үшін, Юлия,» Біздің ана, деді: «біз көреміз және қандай Бұл ұлдар қоңырау-сым ақымақтық жасадық». Юлия баспалдақты алып келді менің әпкем оны мініп, басталды қоңырау зерттеуге. жолды немесе сым, және сондай-ақ, ол түсіп, Bell тербеледі және бір инсульт әлсіз екен Бергені: Ол, ерекше ештеңе көріп ешқандай болмады , Біз барлық отырысы залында оралды, және әрең жерде бес минут алдағы біз Естідім менің үш ағайынды болған үшін олардың әдеттегі жолмен, кері есікке. Олар отырысы залында, ішіне сүйенген шулы, лас және аш, мен қатты дауыстап кешкі талап етті. Деп, олар бірде-бір лайық үшін Ана, ашуланып олар менің қарап. «Неге, оның анам, мәселе қандай?» Тед деді; «Яғни, біз қазір! Тек істедік, немесе біз Circular Quay екі екі сағат үшін тартып кейін, біз қандай да бір кешкі лайық емес Яғни, атқарылған жоқ қандай.» «Сіз білесіз ectly жақсы орта қандай Мен Perf. Бұл сіздердің зейінсіз ең болып табылады бізге трюктер осындай ақымақ-ойнату. Тед арқылы таңқалып бойынша оған қарап. «Silly фокустар, rnother! ақымақ қандай фокустар үшін? «(Юлия өзін кесіп, және тағы да соғылды қоңырау ретінде. елеулі дірілдеп) анам бірден Тед және дейін менің БАСҚА ағайынды шын мәнінде жұмбақ қоңыраудың-қоңырау туралы ештеңе білген қанағаттандырылды жазу, тез HER ашуланып бір себебін түсіндіреді. «АҚШ-тың барып біз, егер көрейік біле аласыз,» Тед барлық шамдар алуға, «Сіз екі ұл, және сіз, Юлия деді, оларды жарық, және біз бірге жүзеге бастайсыз -. үйдің екі бір жағын және БАСҚА екі екі «. Біз, жүзеге жүгіріп үш шамдар жанып, және менің келесі үлкен ағасы мен өзім, түршігерлік Напуганный сезім дейін, сол жылдан бастап, үйге дөңгелек баруға! айтты, және залы есіктің AT Тед арқылы кездеседі, ол дөңгелек бара үшін оң жақтан. аяқ дірілдеп және тыныс, ауыр дем біз мекенжай жақын E-бір-біріне жабысуын, тізбектің Біздің бөлігін құрады, және мұқият ештеңеге қарап аулақ. біз Тед бұрын веранда келді, және залы есіктің бір алдында, өте бес минут бойы пайда болды. «Ал, сіз ештеңе көрдің бе?» деп сұрады, ол қадамдар ретінде қолында фонарь макрофотография жойқын. «а ешнәрсе,» біз жауап берді. Тед арқылы бұза бізге қарап. «Сіз жазатайым аз орын бар! Қандай сіз соншалықты қорқады? Сіз әйелдер мен балалар бумасында қарағанда ешқандай жақсы келдіңіз. Бұл қоңырау жасады жел, немесе, ол жел емес, егер, ол, мен тағы бір нәрсе болып табылады «.. Бірақ мен өзімнің кешкі қоңырау тартып, бір-нің сізге дейін келеді; нәрсе туралы істеу білмейді, SO жоғары қарай қарап алуға және алақайлап берді отырып ретінде Оның фонарь көтерді Тед мәлімдемесі Сонда. Ох,» онда қарап «! Біз қаралды үшін дейін, және қайыру катушкалар көрген оның денесі орап қойсаңыз және қабырға табақтың үстіне тура Bell-сым дөңгелек еді үлкен кілем жылан. Оның басшысы төмен болды, және ол біздің қатысуымен алаңдаушылық AT барлық көрінген емес, Бірақ. Помахивая қалдықтарын және бұрау барды делінген Сонда қадам-баспалдақ алып шығып, Тед арқылы, құйрығы The арқылы рептилия тәркілеп, кейбір қиыншылықпен uncoiled ӨТТІ сым, және веранда бойынша оны төмен лақтырып жіберді. оның ұзындығы аяқ тоғыз астам болды, және өте майлы, және қоңырау-сым және үстінің арасында денесін оның сүйреу арқылы ескі тері оның өзін қиюға тырысып барлық кедергі тудырды қабырға.