Как много тех, с кем можно лечь в п

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться,
И утром расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой и улыбнуться,
И целый день волнуясь ждать вестей.
Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить кофе утром, говорить и спорить,
С кем можно ездить отдыхать на море,
И как положено, и в радости и в горе,
Быть рядом, но при этом не любить.
Как мало тех, с кем хочется мечтать,
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке,
И счастья большего не знать и не желать.
Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты, сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять.
Вот так и вьется эта канитель,
Легко встречаются, без боли расстаются,
Все почему? Все потому, что много тех,
С кем можно лечь в постель,
И мало тех, с кем хочется проснуться.
Мы мечемся, работа, быт, дела,
Кто хочет слышать, все же должен слушать,
А на бегу увидишь лишь тела,
Остановитесь, что бы видеть душу.
Мы выбираем сердцем, по уму,
Боимся на улыбку улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.
Как много тех, с кем можно говорить,
Как мало тех, с кем трепетно молчанье,
Когда надежды тоненькая нить,
Меж нами, как простое пониманье.
Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомненья,
Как мало тех, с кем можно узнавать,
Себя, как своей жизни отраженье.
Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали,
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.
С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим,
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.
Как много их, с кем можно не мудря,
С кем мы печаль и радость пригубили,
Наверно только им благодаря,
Мы этот мир изменчивый любили.
Эдуард Асадов

Результаты (польский) 1:

Jak wielu z tych, z którymi może pójść do łóżka,Jak niewielu jest tych, którzy chcą, aby się obudzić,I porannych uśmiechI fala jego dłoni i uśmiech,I niepokojące, czekam na wiadomości.Jak wielu z tych, z którymi mieszkasz,Pić kawy rano, porozmawiać i twierdzą,Z którymi możesz udać się zrelaksować się nad morzem,I zgodnie z oczekiwaniami i w radości i smutku,Być w pobliżu, ale nie miłość.Jak niewielu jest tych, którzy chcą marzyć,Przyglądać się, jak chmury na niebie, rójNapisać słowo miłość na pierwszy śnieg,I pomyśleć tylko o tej osobie,I szczęścia więcej nie wiem i nie pragną.Jak niewielu jest tych, którzy cicho,Kto rozumie doskonale, w skrócie,Kto nie przeszkadza roku daćI kim jesteś, możesz, jako nagroda, Każdy ból, wszelkie kary do podjęcia.I tak to idzie, GIMP,Łatwe do spełnienia, bez części ból,Dlaczego wszystkie? To dlatego, że wiele osób Kto może udać się do łóżka,I niewielu jest tych, którzy chcą, aby się obudzić.Mamy mečemsâ, pracy, życia, biznes,Kto chce słuchać, musi nadal graćPodczas biegu będzie zobaczyć tylko ciałoPobytu, że dusza.Wybieramy serca do umysłu,Boi się smile uśmiechAle dusza otwarta tylkoZ tym i chce się obudzić.Jak wielu z tych, z którymi można mówić,Jak trochę te miłe molčan′e,Gdy cienka nić nadziei,Między nami, jako proste, piękne chwile.Jak wielu z tych, którzy się smucić,Rozgrzewka wątpliwości,Jak kilka osób z którymi można się nauczyćJako odbicie jego życia.Jak wielu z tych, z którymi lepiej milczećKtórzy chcieliby wygadać w smutku, nieJak kilka osób, którym ufamyMoże że ukryte od siebie.Z kim możemy znaleźć siłę duchowąKim są sercem i duszą ślepo wierzyćTakże Zapraszamy,Kiedy problem jest aby otworzyć drzwi.Jak wiele z nich z których możesz nie mudrea,Kto nam prigubili radości, smutku iChyba tylko dziękiJesteśmy zmienić świat miłości.Eduard Asadov

Результаты (польский) 2:

Ilu z tych, z którymi można iść do łóżka,
jak mało tych, którzy chcą się obudzić
rano i podziału uśmiechem
i pomachał i uśmiechnął się,
a cały dzień martwiąc się o czekając na wieści.
Jak wielu z tych, z którymi można po prostu żyć,
pić kawę rano, rozmawiając i argumentując,
kogo pójdę do odpoczynku na morzu,
i zgodnie z oczekiwaniami, w radości i smutku,
być blisko, ale nie miłość.
Jak mało tych, którzy chcą, by marzyć, by
wyglądać jak chmury na niebie roi ,
napisać słowo miłość na pierwszy śnieg,
i myśleć tylko o człowieku,
i szczęście nie wiedzą i nie chcą.
Jak niewielu z tych, z którymi można się milczeć,
który doskonale rozumie, poluvzglyada,
którzy nie przeszkadza dając rok po roku,
oraz komu można, jako nagrodę,
bólu, wszelkie kary podjąć.
To jak to żmudną wiatry,
łatwe do spełnienia, zerwać bez bólu,
dlaczego? To dlatego, że wielu z tych,
którzy nie idę do łóżka,
a niektóre z tych, z którymi chcesz się obudzić.
Mamy spieszyć, pracy, życia, biznesu,
kto chce słuchać, jeszcze słuchać,
a na metę można zobaczyć tylko ciało,
pobyt, które zobaczyć duszę.
Wybieramy serce, umysł,
boją się uśmiechać uśmiech,
ale dusza otwarta tylko do tych,
z którymi chcesz się obudzić.
Jak wielu z tych, z którymi można rozmawiać,
jak mało tych, którzy z szacunkiem milczeć,
gdy cała nadzieja jest szczupła gwint
Między nami, jako prosty do zrozumienia.
Jak wielu z tych, z którymi można smucić,
podgrzewane pytania wątpliwości,
jak niewielu z tych, z których można dowiedzieć się,
ja, jak odbicie w jego życiu.
Jak wielu z tych, z którymi lepiej byłoby milczeć,
który nie wygadać się będzie w smutku,
jak mało tych, którym ufamy,
to może ukryć się od siebie.
Kto siły psychiczne znajdziemy
serce i duszę Aby ślepo wierzyć,
którą będziemy nazywać nie powiedzie,
jeśli problemy będą otworzyć drzwi.
Jak wielu z nich, z którymi nie można mądrzej,
z którymi wypić smutek i radość,
że prawdopodobnie właśnie z powodu,
kochaliśmy ten świat niestabilny.
Edward Assad

Результаты (польский) 3:

Ile podmiotów, z którymi można leżeć w łóżku,
jak mało tych z którymi nie chcesz budzić się,
to a nawet rano uśmiech,
i miasta łask i uśmiech,
a dzień bez obaw czekać na obiecane.
Ile tych z którymi można po prostu żyć,
Pijący kawę rano, aby rozmawiać i argumentować,
z którymi można odpocząć na brzegu morza,
i, co zostało dokonane, w radości i w smutku,
być obok, ale to nie miłość.
jak mało tych, z którymi nie chcesz śnić
obserwujemy jak chmury na niebie odkrywasz,
Napisz wyrazy miłości na pierwszym śniegu,
i tylko myślę o tym człowieku,
i szczęścia więcej nie wiem i nie wiele.
Jak mało tych z którymi możesz przechowywać swoje usta zamknięte,
kto rozumie więcej niż z czymś, Azji Środkowej z kolegami drużyny, która nie jest zły
o jeden rok,
I dla kogo jesteś, ty, jako nagrodę,
każdy ból, każdą karę.
Ten sposób i zawirowań opuściły rezydencją Zamoyskich przez ten czerwony aksamit,
to łatwo, bez bólu,
wszystkich dlaczego? Wszystko to dlatego, że wiele tych
z właściwą osobą można leżeć w łóżku,
i niewiele jest.Z kim nie chcesz budzić się.
My мечемся, pracy, opieki społecznej i spraw,
kto chce usłyszeć, muszą słuchać,
A w zgiełku można dostrzec tylko ciała,
to zatrzymać, to jest ona na jednego mieszkańca.
Wybieramy serce, inteligencja,
bał się uśmiech twój uśmiech,
Ale na jednego mieszkańca są otwierane tylko,
z, i chcesz się rozbudzić.
Ile podmiotów, z którymi można porozmawiać,
jak mało tych, z którymi rude молчанье,
gdy ma nadzieję kilka odgłosy powrocil w całym wątku,
międzynarodowych nas, jak również prostą пониманье.
Ile tychZ kogo można hipotetyczną,
z ciepło-poscas krzykiem,
jak mało tych z którymi możesz się dowiedzieć,
sobie, jak również w jego życiu отраженье.
Ile tych z którymi najlepiej jest do zachowania milczenia, który nie ma
проболтаться byłby w smutku,
jak mało tychKomu ufamy
może być fakt, że z ukrycia.
Z którymi siły psychiczne, znajdziemy
kto serce i duszę ślepo ufa, kogo my nie politykiem
powiedział,
gdy nieszczęścia otwiera nasze drzwi.
Jak dużo ich, z których można nie Mudrea podświetlony,
Z nami smutek i radość пригубили,
prawdopodobnie tylko je dzięki,
to ten świat kocha swobodne.
Eduard Asadov