Как много тех, с кем можно лечь в п

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться,
И утром расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой и улыбнуться,
И целый день волнуясь ждать вестей.
Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить кофе утром, говорить и спорить,
С кем можно ездить отдыхать на море,
И как положено, и в радости и в горе,
Быть рядом, но при этом не любить.
Как мало тех, с кем хочется мечтать,
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке,
И счастья большего не знать и не желать.
Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты, сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять.
Вот так и вьется эта канитель,
Легко встречаются, без боли расстаются,
Все почему? Все потому, что много тех,
С кем можно лечь в постель,
И мало тех, с кем хочется проснуться.
Мы мечемся, работа, быт, дела,
Кто хочет слышать, все же должен слушать,
А на бегу увидишь лишь тела,
Остановитесь, что бы видеть душу.
Мы выбираем сердцем, по уму,
Боимся на улыбку улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.
Как много тех, с кем можно говорить,
Как мало тех, с кем трепетно молчанье,
Когда надежды тоненькая нить,
Меж нами, как простое пониманье.
Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомненья,
Как мало тех, с кем можно узнавать,
Себя, как своей жизни отраженье.
Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали,
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.
С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим,
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.
Как много их, с кем можно не мудря,
С кем мы печаль и радость пригубили,
Наверно только им благодаря,
Мы этот мир изменчивый любили.
Эдуард Асадов

Результаты (польский) 1:

Jak wielu z tych, z którymi możesz udać się do łóżka
jak niewielu jest tych, którzy chcą, aby się obudzić rano i zawsze uśmiech
,
i fala jego dłoni i uśmiech przez cały dzień
nerwowo czekam nowości.
jak wielu z tych, z którymi mieszkasz,
Pić kawy rano, rozmowy i twierdząc, można jeździć z którymi
relaks
i, zgodnie z oczekiwaniami, w radości i w smutku,
być w pobliżu, ale nie miłość.
jak niewielu jest tych, którzy chcą, aby marzenie
patrzeć, jak wiele chmury na niebie,
Napisać słowo miłość na pierwszy śnieg,
i myśleć tylko o tej osobie, nie większe szczęście
wiesz i nie chcesz.
jak kilka z tych, z którymi można siedzieć w cichy,
kto rozumie doskonale, w skrócie do
nie przeszkadza roku dać
I z kim będzie można, jako nagrodę,
żadnego bólu, wszelkie kary do podjęcia.
tak wiatr ten chaotyczny,
łatwo spotkać, bez części ból,
wszystkie dlaczego? To dlatego, że dużo tych
kto może iść do łóżka,
i niewielu jest tych, kto chce obudzić się
my mečemsâ, pracy, życia, materii,
kto chce słuchać, nadal musi słuchać na biegu i zobaczysz
tylko ciała
pobycie że dostrzeże w duszy.
wybieramy serca, umysłu, boimy się uśmiechnąć uśmiech

Ale dusza otwarta tylko
że i naprawdę chcę obudzić się
jak wielu z tych, z którymi można rozmawiać
jak mało tych wibrująco molčan′e
kiedy nadzieja jest cienka nić
między nami jako prosty piękne chwile.
tyle tych Kto może smucić,
,
wątpliwości ogrzewane kwestie, jak niewielu jest tych, którzy postrzegają siebie jako jej
życia odbicie.
jak wielu z tych, z którymi lepiej zachować cichy, tych, którzy chcieliby wygadać
w smutku,
jak mało tych komu możemy zaufać
chcieliby coś z ukrytej.
który znaleźć siłę duchową mamy
ślepo wierzy, sercem i duszą, których będą również Zapraszamy

Kiedy problem jest aby otworzyć nasze drzwi.
jak wiele z nich z których możesz nie mudrea,
Mamy smutku i radości prigubili, prawdopodobnie z powodu ich

kochamy, że zmiana tego świata.
Eduard Asadov

Результаты (польский) 2:

Ilu z tych, z którymi można iść do łóżka,
jak mało tych, którzy chcą się obudzić
rano i podziału uśmiechem
i pomachał i uśmiech,
i cały dzień czekać z niecierpliwością na wieści.
Ilu z tych, z którymi można po prostu żyć,
pić kawę rano, rozmawiając i argumentując,
którzy mogą iść do odpoczynku na morzu,
i zgodnie z oczekiwaniami, w radości i smutku,
być blisko, ale nie miłość.
Jak mało tych, którzy chcą, aby marzyć,
Zobacz, jak roi chmury na niebie ,
napisać słowo miłość na pierwszy śnieg,
i myśleć tylko o tej osobie,
a nie większe szczęście i nie chcą wiedzieć.
Jak niewielu z tych, z którymi można milczeć,
który doskonale rozumie, poluvzglyada,
który nie przeszkadza, aby dać z roku na rok,
a dla których można, jako nagrodę,
bólu, żadnych kar do wzięcia.
Tu i wiatry tę żmudną,
łatwe do spełnienia, zerwać bez bólu,
dlaczego? To dlatego, że wielu z tych,
którzy mogą iść do łóżka,
a niektóre z tych, którzy chcą się obudzić.
Mamy spieszyć, praca, życie, działalność,
kto chce usłyszeć, nadal słuchać
w biegu I widzisz tylko ciało,
Stop, , aby zobaczyć duszę.
Wybieramy serce, umysł,
boją się uśmiechnąć się uśmiechnąć,
ale dusza, otwarty tylko do tych,
z którymi chce się obudzić.
Ilu z tych, z którymi można porozmawiać,
jak niewielu z tych, z którymi cenionych cisza,
kiedy cała nadzieja jest szczupła nić
między nami, jako prostego zrozumienia.
Ilu z tych, z którymi można smucić,
podgrzewania pytania wątpliwości,
jak niewielu z tych, z których można dowiedzieć się,
ja, jako odbicie jego życia.
Ilu z tych, z którymi lepiej byłoby milczeć,
kto nie wygadać się będzie w smutku,
jak niewielu z tych, którym ufamy,
Czy to może ukryć się przed siebie.
Kto siły znajdziemy emocjonalne,
serce i dusza ślepo wierzą
, którzy z pewnością zaprosi,
Gdy nieszczęście będzie otworzyć drzwi.
Ile z nich, z którymi nie można mądrzejszy
Kto sipped smutek i radość,
myślę, że tylko dzięki
Kochaliśmy ten świat zmieniać.
Eduard Assad

Результаты (польский) 3:

Ile podmiotów, z którymi można leżeć w łóżku,
jak mało tych z którymi nie chcesz budzić się,
to a nawet rano uśmiech,
i miasta łask i uśmiech,
a dzień bez obaw czekać na obiecane.
Ile tych z którymi można po prostu żyć,
Dzisiaj rano piją kawę, aby rozmawiać i argumentować,
z którymi mogą się państwo zrelaksować na brzegu morza,
i, jak już wcześniej, w radości i w smutku,
być obok, ale nie jest to miłość.
Jak mało tych z którymi nie chcę marzyć,
oglądać jak chmury na niebie odkrycia,
Napisz wyrazy miłości na pierwszym śniegu,
i tylko myślę o tym człowieku,
i szczęścia więcej nie wiem i nie wiele.
Jak mało tych z którymi możesz przechowywać swoje usta zamknięte,
kto rozumie więcej niż z czymś, Azji Środkowej z kolegami drużyny, która nie jest zły
o jeden rok,
I dla kogo jesteś, ty, jako nagrodę,
każdy ból, każdą karę.
Ten sposób i zawirowań opuściły rezydencją Zamoyskich przez ten czerwony aksamit,
to łatwo, bez bólu,
wszystkich dlaczego? Wszystko to dlatego, że wiele tych
z właściwą osobą można leżeć w łóżku,
i niewiele jest.Z kim nie chcesz budzić się.
My мечемся, pracy, opieki społecznej i spraw,
kto chce usłyszeć, muszą słuchać,
A w zgiełku można dostrzec tylko ciała,
to zatrzymać, to jest ona na jednego mieszkańca.
Wybieramy serce, inteligencja,
bał się uśmiech twój uśmiech,
Ale na jednego mieszkańca są otwierane tylko,
z, i chcesz się rozbudzić.
Ile podmiotów, z którymi można porozmawiać,
jak mało tych, z którymi rude молчанье,
gdy ma nadzieję kilka odgłosy powrocil w całym wątku,
międzynarodowych nas, jak również prostą пониманье.
Ile tychZ kogo można hipotetyczną,
z ciepło-poscas krzykiem,
jak mało tych z którymi możesz się dowiedzieć,
sobie, jak również w jego życiu отраженье.
Ile tych z którymi najlepiej jest do zachowania milczenia, który nie ma
проболтаться byłby w smutku,
jak mało tychKomu ufamy
może być fakt, że z ukrycia.
Z którymi siły psychiczne, znajdziemy
kto serce i duszę ślepo ufa, kogo my nie politykiem
powiedział,
gdy nieszczęścia otwiera nasze drzwi.
Jak dużo ich, z których można nie Mudrea podświetlony,
Z nami smutek i radość пригубили,
prawdopodobnie tylko je dzięki,
to ten świat kocha swobodne.
Eduard Asadov