Как много тех, с кем можно лечь в п

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться,
И утром расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой и улыбнуться,
И целый день волнуясь ждать вестей.
Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить кофе утром, говорить и спорить,
С кем можно ездить отдыхать на море,
И как положено, и в радости и в горе,
Быть рядом, но при этом не любить.
Как мало тех, с кем хочется мечтать,
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке,
И счастья большего не знать и не желать.
Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты, сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять.
Вот так и вьется эта канитель,
Легко встречаются, без боли расстаются,
Все почему? Все потому, что много тех,
С кем можно лечь в постель,
И мало тех, с кем хочется проснуться.
Мы мечемся, работа, быт, дела,
Кто хочет слышать, все же должен слушать,
А на бегу увидишь лишь тела,
Остановитесь, что бы видеть душу.
Мы выбираем сердцем, по уму,
Боимся на улыбку улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.
Как много тех, с кем можно говорить,
Как мало тех, с кем трепетно молчанье,
Когда надежды тоненькая нить,
Меж нами, как простое пониманье.
Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомненья,
Как мало тех, с кем можно узнавать,
Себя, как своей жизни отраженье.
Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали,
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.
С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим,
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.
Как много их, с кем можно не мудря,
С кем мы печаль и радость пригубили,
Наверно только им благодаря,
Мы этот мир изменчивый любили.
Эдуард Асадов

Результаты (албанский) 1:

Sa prej atyre me të cilët ju mund të shkoni në shtrat,
se sa pak ata që duan të zgjoheni
në mëngjes dhe lamtumire buzëqeshje,
dhe tundnin dhe buzëqeshi,
dhe gjithë ditën shqetësuese prisni për lajme.
Sa prej atyre me të cilët ju mund të jetojnë vetëm,
të pini kafe në mëngjes, duke folur dhe duke argumentuar,
Kush mund të shkojnë për të pushuar në det,
dhe siç pritet, në gëzim dhe në pikëllim,
të jetë afër, por jo dashuri.
Sa pak ata që duan të ëndërrojnë, të
duken si retë në qiell swarming ,
shkruani fjalët e dashurisë në dëborë e parë,
dhe mendoj vetëm për njeriun,
dhe jo më shumë lumturi dhe nuk duan të dinë.
Si disa nga ata me të cilët ju mund të jetë i heshtur,
i cili e kupton në mënyrë të përkryer, poluvzglyada,
i cili nuk do mend për të dhënë vit pas viti,
dhe për të cilët ju do të jetë në gjendje, si një shpërblim,
çdo dhimbje, çdo dënim të marrin.
Kjo është se si ajo weaves GIMP,
të lehtë për të përmbushur, të prishur pa dhimbje,
pse? Kjo është për shkak se shumë nga ata
që mund të shkojnë në shtrat,
dhe disa nga ato me të cilin ju dëshironi që të zgjoheni.
Ne nxitojnë, puna, jeta, biznesi,
i cili dëshiron të dëgjojë, ende kanë për të dëgjuar,
dhe në arrati do të shihni vetëm trupin,
Qëndro, për të parë shpirtin.
Ne zgjidhni zemrën, mendjen,
kanë frikë për të buzëqeshje të buzëqeshje,
por shpirti i hapur vetëm për ata
me të cilët duan të zgjoheni.
Sa prej atyre me të cilët ju mund të bisedoni,
se sa pak ata që kujdesej për heshtjen,
kur të gjithë shpresa të pakta thread
mes nesh, si një kuptim të thjeshtë.
Sa prej atyre me të cilët ju mund të brengos,
Pyetjet e dyshimit të ngrohtë
se sa pak ata me të cilët ju mund të mësoni
veten si një reflektim i jetës së tij.
Sa prej atyre me të cilët do të ishte më mirë të heshtin,
i cili nuk nxjerr të fshehtën do të jetë në zi,
sa pak ata që ne shpresojmë
do të mund që fsheh prej tij.
Me kë forcë mendore, ne do të gjejmë
zemrën dhe shpirtin për të besuar verbërisht,
të cilin ne do të thërrasë pa dështojnë,
kur problemi do të hapë dyert tona.
Sa prej tyre, me të cilët ju nuk mund të mençur,
dikush ne kemi trishtim dhe gëzim për të gllënjkë,
ndoshta vetëm për shkak se ata,
ne e kemi dashur këtë botë ndryshohet shpesh.
Eduard Asadov