Полная версия стихов АсадоваКак мно

Полная версия стихов Асадова

Как много тех, с кем можно лечь в постель,
Как мало тех, с кем хочется проснуться…
И утром, расставаясь улыбнуться,
И помахать рукой, и улыбнуться,
И целый день, волнуясь, ждать вестей.

Как много тех, с кем можно просто жить,
Пить утром кофе, говорить и спорить…
С кем можно ездить отдыхать на море,
И, как положено – и в радости, и в горе
Быть рядом… Но при этом не любить…

Как мало тех, с кем хочется мечтать!
Смотреть, как облака роятся в небе,
Писать слова любви на первом снеге,
И думать лишь об этом человеке…
И счастья большего не знать и не желать.

Как мало тех, с кем можно помолчать,
Кто понимает с полуслова, с полувзгляда,
Кому не жалко год за годом отдавать,
И за кого ты сможешь, как награду,
Любую боль, любую казнь принять…

Вот так и вьётся эта канитель -
Легко встречаются, без боли расстаются…
Все потому, что много тех, с кем можно лечь в постель.
Все потому, что мало тех, с кем хочется проснуться.

Как много тех, с кем можно лечь в постель…
Как мало тех, с кем хочется проснуться…
И жизнь плетёт нас, словно канитель…
Сдвигая, будто при гадании на блюдце.

Мы мечемся: – работа… быт… дела…
Кто хочет слышать - всё же должен слушать…
А на бегу - заметишь лишь тела…
Остановитесь… чтоб увидеть душу.

Мы выбираем сердцем – по уму…
Порой боимся на улыбку - улыбнуться,
Но душу открываем лишь тому,
С которым и захочется проснуться.

Как много тех, с кем можно говорить.
Как мало тех, с кем трепетно молчание.
Когда надежды тоненькая нить
Меж нами, как простое понимание.

Как много тех, с кем можно горевать,
Вопросами подогревать сомнения.
Как мало тех, с кем можно узнавать
Себя, как нашей жизни отражение.

Как много тех, с кем лучше бы молчать,
Кому не проболтаться бы в печали.
Как мало тех, кому мы доверять
Могли бы то, что от себя скрывали.

С кем силы мы душевные найдем,
Кому душой и сердцем слепо верим.
Кого мы непременно позовем,
Когда беда откроет наши двери.

Как мало их, с кем можно – не мудря.
С кем мы печаль и радость пригубили.
Возможно, только им благодаря
Мы этот мир изменчивый любили.

Результаты (албанский) 1:

Versioni i plotë i poezisë Asadov Sa nga ata me të cilët ju mund të shkoni në shtrat, se sa pak ata që duan të zgjoheni ... Dhe në mëngjes, të ikje buzëqeshje, dhe tundnin dhe buzëqeshi, Dhe gjithë ditën, shqetësuese, duke pritur për lajme. Sa prej atyre me të cilët ju mund vetëm të jetojnë, pi kafe në mëngjes, duke folur dhe duke argumentuar ... Kush mund të shkoj për të pushuar në det, dhe, siç pritet - dhe në gëzim dhe në pikëllim Të jetë atje ... Por kjo nuk është dashuri ... Sa pak ata që duan ëndërr! Shikojnë si retë swarming në qiell, për të shkruar dashurinë fjalën në dëborë e parë, dhe mendoj vetëm për njeriun ... Dhe lumturia nuk është e di më gjatë dhe nuk dëshirojnë të. Si disa nga ata me të cilët ju mund të jetë i heshtur, i cili e kupton në mënyrë të përkryer, poluvzglyada, kush nuk e mendjes duke i dhënë vit pas viti, dhe për të cilët ju do të jetë në gjendje, si shpërblim, çdo dhimbje, çdo rreptësisë për të marrë ... Kjo është se si erërat kjo bisedë e palidhur - e lehtë për të përmbushur, pa dhimbje për të pjesë ... Kjo për shkak se shumë nga ata me të cilët ju mund të shkoni në krevat. All sepse disa nga ata me të cilët ju dëshironi të zgjoheni. Sa nga ata me të cilët ju mund të shkoni në shtrat ... Sa pak ata që duan të zgjoheni ... Dhe jeta na weaves si GIMP ... Zhvendosja, në qoftë se në të guessing në një disk. Ne nxitojnë: - Puna ... jeta ... rast ... Kush dëshiron të dëgjojë - ende kanë për të dëgjuar ... Dhe në arrati - vini re vetëm trupin ... . Qëndro ... për të parë shpirtin Ne zgjidhni zemrën - i mendjes ... Ndonjëherë ne jemi të frikësuar për të buzëqeshur - një buzëqeshje, por shpirti i hapur vetëm për ata me të cilët duan të zgjoheni. Sa nga ata me të cilët ju mund të bisedoni. Sa pak ata që me nderim i heshtur. Kur një fije e hollë e shpresës mes nesh, si një kuptim të thjeshtë. Sa nga ata me të cilët ju mund të brengos, Pyetjet nxehtë e dyshimit . Sa pak prej atyre me të cilët ju mund të njohin veten si pasqyrim i jetës sonë. Sa prej atyre me të cilët do të ishte më mirë të heshtin, Kush nuk i nxjerr të fshehtën për shtypin. Si disa nga ata që ne të besimit mundet që fshi nga vetja ime. Me Kush jemi ne forcat shpirtërore që gjejmë zemrën dhe shpirtin Të verbërisht besojnë në. Kush nuk kemi me siguri do të ftojë, kur probleme do të hapin dyert tona. Si disa prej tyre me të cilët ju mund të -. jo i mençur . Me cilët ne SIP trishtim dhe gëzim Ndoshta vetëm në sajë të tyre atë ne Bota ndryshueshme dashur.