Мороз и солнце; день чудесный! Еще

Мороз и солнце; день чудесный!
Еще ты дремлешь, друг прелестный –
Пора, красавица, проснись;
Открой сомкнуты негой взоры

Навстречу северной Авроры,
Звездою севера явись!
Вечор, ты помнишь, вьюга злилась,
На мутном небе мгла носилась;

Луна, как бледное пятно,
Сквозь тучи мрачные желтела,
И ты печальная сидела –
А нынче... погляди в окно:

Под голубыми небесами
Великолепными коврами,
Блестя на солнце, снег лежит;
Прозрачный лес один чернеет,

И ель сквозь иней зеленеет,
И речка подо льдом блестит.
Вся комната янтарным блеском
Озарена. Веселым треском

Трещит затопленная печь.
Приятно думать у лежанки.
Но знаешь: не велеть ли в санки
Кобылку бурую запречь?

Скользя по утреннему снегу,
Друг милый, предадимся бегу
Нетерпеливого коня
И навестим поля пустые,

Леса, недавно столь густые,
И берег, милый для меня.

Результаты (эсперанто) 1:

Frosto kaj sunon; mirinda tago!
Unufoje vi dormeti, cxarma unu -
estas tempo, beleco, veki;
Malferma fermas feliĉo okuloj Al la Norda Aŭroro, Northstar elvenu! Sed hieraux vi memoras la blizzard ekkoleris, nebulo ŝvebis sur la malklaraj ĉielo, la luno, kiel pala punkton Tra la nuboj malserena turnis flava, kaj vi estas malĝoja sidado - kaj nun ... Atentu la fenestro: sub la blua ĉielo superba tapiŝoj, brilantaj en la suno, negxo mensogojn; Travidebla arbaro unu estas nigra, kaj piceo tra frosto verda, kaj la rivero briletas sub la glacio. la tuta ĉambro sukceno brilo lit. Jolly kraŝo tintilojn inundis la forno. Estas agrable pensi en la benkoj. Sed vi scias: ne ordoni ĉu sledo ĉevalidinon bruna zaprech? Glitantaj matene neĝo Kara amiko, perfidi la kuro senpacienca ĉevalo kaj viziti la kampon malplena, Woods, ĵus tiel dika, Kaj strando, bela por mi.