Я помню чудное мгновенье:Передо мно

Я помню чудное мгновенье:
Передо мной явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

В томленьях грусти безнадежной
В тревогах шумной суеты,
Звучал мне долго голос нежный
И снились милые черты.

Шли годы. Бурь порыв мятежный
Рассеял прежние мечты,
И я забыл твой голос нежный,
Твой небесные черты.

В глуши, во мраке заточенья
Тянулись тихо дни мои
Без божества, без вдохновенья,
Без слез, без жизни, без любви.

Душе настало пробужденье:
И вот опять явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

И сердце бьется в упоенье,
И для него воскресли вновь
И божество, и вдохновенье,
И жизнь, и слезы, и любовь.

Результаты (идиш) 1:

איך געדענקען אַ ווונדערלעך מאָמענט:
איידער מיר איר ארויס,
ווי אַ פלעעטינג זעאונג,
ווי ריין שיינקייט. אין די מוטשען פון פאַרפאַלן טרויעריקע אַנגקשאַסלי טומלדיק האַוועניש, געבלאזן צו מיר אַ לאַנג ווייך קול און געחלומט פון פייַן פֿעיִקייטן. די יאָרן דורכגעגאנגען. סטאָרמס קאַמיש בונטאַריש סקאַטטערעד אַלט חלום, און איך Forgot דיין ווייך קול, דיין הימלישע פֿעיִקייטן. אין די מדבר, אין די פינצטערניש פון קאַפּטיוואַטי דראַגד שטיל מיין טעג אָן דיאַטי, אָן ינספּיראַציע, אָן טרערן, אָן לעבן, אָן ליבע. די נשמה קומען אַוואַקענינג: דאָ מיר גיין ווידער איר ארויס, ווי אַ פלעעטינג זעאונג, ווי ריין שיינקייט. און מיין האַרץ ביץ אין עקסטאַסי, און פֿאַר אים רעזערעקטיד ווידער און אַ דיאַטי, און ינספּיראַציע, און לעבן, און טרערן, און ליבע.