Я помню чудное мгновенье:Передо мно

Я помню чудное мгновенье:
Передо мной явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

В томленьях грусти безнадежной
В тревогах шумной суеты,
Звучал мне долго голос нежный
И снились милые черты.

Шли годы. Бурь порыв мятежный
Рассеял прежние мечты,
И я забыл твой голос нежный,
Твой небесные черты.

В глуши, во мраке заточенья
Тянулись тихо дни мои
Без божества, без вдохновенья,
Без слез, без жизни, без любви.

Душе настало пробужденье:
И вот опять явилась ты,
Как мимолетное виденье,
Как гений чистой красоты.

И сердце бьется в упоенье,
И для него воскресли вновь
И божество, и вдохновенье,
И жизнь, и слезы, и любовь.

Результаты (эсперанто) 1:

Mi memoras mirinda momento:
Antaŭ mi vi aperis,
Kiel vanta vizio,
Kiel pura beleco. En la torturo de senespera melankolio maltrankvile brua tumulto, sonis por mi dum longa mola voĉo kaj revis agrablaj trajtoj. La jaroj pasis. Ŝtormoj rapidi ribelema Dissemitaj malnova revo, kaj mi forgesis vian delikatan voĉon, Via ĉiela karakterizaĵoj. En la dezerto, en la mallumo de kaptiteco trenis trankvile miajn tagojn Sen diaĵo, sen inspiro, Sen larmoj, sen vivo, sen amo. La animo venis vekiĝo: tie ni iras denove vi aspektis, Kiel vanta vizio, Kiel pura beleco. Kaj mia koro batas en ekstazo, Kaj por li revivigis denove Kaj diaĵo, kaj inspiro, Kaj vivo kaj larmoj, kaj la amo.